Ακατάλληλον για νηστεία

Ο χαλβάς είναι ένα πολύ ενδιαφέρον γλυκό. Χωρίζεται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, η κάθε μία με πολυάριθμα μέλη. Πρώτη κατηγορία, αυτός που γίνεται με ταχίνι, ο λεγόμενος και χαλβάς του μπακάλη, με ποικιλία γεύσεων όπως βανίλια, κακάο, φυστίκι, με ξηρούς καρπούς, μαστίχα, ακόμα και σοκολάτα, τον έχουμε συνδέσει κυρίως με τη νηστεία, άσχετα αν δε νηστεύουμε ποτέ. Δεν ξέρω κανέναν που να φτιάχνει στο σπίτι του τέτοιο χαλβά, λόγω δυσκολίας να γίνει και ευκολίας να αγοραστεί έτοιμος από κάθε...μπακάλικο. Δεύτερη κατηγορία, αυτός που γίνεται με νισεστέ, ο πανηγυρτζίδικος, γνωστός και σαν χαλβάς Φαρσάλων, με λιγότερες παραλλαγές, ανάλογα αν γίνεται με λάδι ή βούτυρο και αν έχει ή όχι αμύγδαλα. Ξέρω αρκετούς που τον κάνουν στο σπίτι τους, με ιδιαίτερη αποτυχία όμως, αφού κανένας δεν μπορεί να κάνει την κρούστα, το μέρος του χαλβά που δικαιολογεί και την ύπαρξή του.

Η τρίτη κατηγορία χαλβά είναι ο κατεξοχήν σπιτικός χαλβάς, ο σιμιγδαλένιος. Οι παραλλαγές του πάρα πολλές, ανάλογα τον τόπο και τις συνήθειες του καθενός. Όταν ήμουν παιδί φυσικά δεν ήξερα ότι μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, ήξερα μόνο αυτόν που έφτιαχνε η μαμά και μερικές θειάδες. Λαδερός, λασπωμένος, σφιχτός και ολίγον άνοστος, ποτέ δεν μπορώ να πω ότι τον συμπάθησα. Μέχρι που διαπίστωσα τρεις σημαντικές παραλλαγές του. Στη μία στο σιρόπι που γίνεται με το νερό και τη ζάχαρη προστίθονται διάφορα αρωματικά που αλλάζουν τελείως το γευστικό αποτέλεσμα. Αγαπημένη μου εκδοχή αυτή που περιέχει μπόλικα άνθη υβίσκου, με την οξύτητά του να εξισορροπεί λίγο τη λιπαρότητα του λαδιού και ο χαλβάς έχει ένα εντυπωσιακό μωβ χρώμα. Στην άλλη παραλλαγή το λάδι αντικαθίσταται από βούτυρο και το νερό από γάλα. Και στην τρίτη ο σφιχτός και στέρεος χαλβάς τρίβεται με το πιρούνι μέχρι να γίνει εντελώς αέρινος και αφράτος. 

Σήμερα θα μιλήσουμε λοιπόν για το χαλβά με βούτυρο και γάλα, τον πιο εθιστικό από όλους. Τα υλικά πολύ απλά και λίγα.  Για έξι άτομα λοιπόν χρειάζονται τα παρακάτω:

500γρ γάλα

175γρ βούτυρο φρέσκο

250γρ σιμιγδάλι χοντρό

250γρ ζάχαρη

αμύγδαλα ψημμένα και χοντροκομμένα και λίγη κανέλα για το σερβίρισμα.

Η διαδικασία πολύ εύκολη και σχετικά γρήγορη, περίπου 70 λεπτά. Βάζω το βούτυρο σε κατσαρόλα με βαρύ πάτο σε χαμηλή θερμοκρασία. Μόλις λειώσει προσθέτω το σιμιγδάλι. Τώρα χρειάζεται υπομονή. Πολύ χαμηλή θερμοκρασία, ίσα ίσα να βγαίνει που και που καμιά φουσκάλα βρασμού. Ανακατεύω κάθε δέκα λεπτά να μην κολλήσει και για να ψηθεί όλο το σιμιγδάλι. Θα χρειαστεί περίπου μία ώρα μέχρι να είναι έτοιμο. Επειδή γίνεται σε πολύ χαμηλή φωτιά δεν θα αλλάξει το χρώμα του, καταλαβαίνω πότε είναι έτοιμο από το άρωμα, αν και ο χρόνος είναι ένας καλός αρχικός μπούσουλας. Λίγο πριν το τέλος, βάζω σε κατσαρολάκι το γάλα με τη ζάχαρη και τα φέρνω σε βρασμό. Μόλις είναι έτοιμα όλα ρίχνω το μείγμα του γάλακτος στο σιμιγδάλι, λίγο λίγο και με προσοχή γιατί πιτσιλάει. Ανακατεύω καλά να ομογενοποιηθεί ο χαλβάς και τον αποσύρω από τη φωτιά. 

Όπως είναι έτσι καφτός και πριν σφίξει, τον σερβίρω σε μπολ προσθέτοντας τα αμύγδαλα και πασπαλίζω με κανέλα. Αν πρόκειται να φαγωθεί αργότερα, πριν κρυώσει όμως εντελώς, τότε τον ξύνω με το πιρούνι μέχρι να γίνει αφράτος, σαν πολύ μικρά ψίχουλα και σερβίρω με τον ίδιο τρόπο.

Η γεύση αυτού του χαλβά είναι πραγματικά εθιστική. Η μυρωδιά του βουτύρου, το γάλα, τα αμύγδαλα που κάνουν παιχνίδι με την τραγανή τους υφή, η κανέλα, σκέτο όνειρο. Δεν αφήνει καμία αίσθηση λιπαρότητας και μπορείς να φας μέχρι να σε πονέσει η κοιλιά. 

Ανάλογα με τα γούστα του καθενός μπορεί να χρησιμοποιηθεί βούτυρο αγελάδας, κατσίκας, πρόβειο, βουβαλίσιο, τύπου Κερκύρας, ακόμα και μείγμα αυτών. Εγώ προτιμώ μείγμα από αγελαδινό και πρόβειο. Επίσης αντί για αμύγδαλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κουκουνάρι, που το βάζω μαζί με το σιμιγδάλι από την αρχή. Ενώ μου αρέσει η λεπτή του γεύση, βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον το ψημένο αμύγδαλο κυρίως λόγω υφής.

Ο χαλβάς αυτός πρέπει να σερβίρεται ζεστός, είναι πολύ πιο νόστιμος. Το καλό είναι ότι ζεσταίνεται πολύ εύκολα σε σιγανή φωτιά, οπότε μπορούμε να τον έχουμε ετοιμάσει από πριν, ακόμα και την προηγούμενη μέρα.

Τελικά το μόνο μειονέκτημα που έχει είναι ότι δεν είναι νηστίσιμος. Φυσικά όμως είμαι πολύ πρόθυμος να υποπέσω σ' αυτή τη φοβερή αμαρτία και να απολαύσω ένα πραγματικά κολασμένο επιδόρπιο.