Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Αμερικανιές

Σας αρέσει το φυστικοβούτυρο; Εμένα όχι. Υπάρχουν όμως πολλοί που το λατρεύουν, όπως η Γεωργία, οπότε πάντα υπάρχει στο σπίτι μας. Αποτελεί το αγαπημένο της πρωινό, ακριβώς όπως το τρώνε οι Αμερικάνοι, μια φέτα του τοστ με μαρμελάδα, μια με φυστικοβούτυρο και έτοιμο το σάντουιτς.






Το παράδοξο είναι ότι ενώ δε μου αρέσει, σε αυτό το συνδυασμό το βρίσκω ενδιαφέρον, ακόμα και καλό. Όχι τόσο βέβαια που να αρχίσω να το τρώω για πρωινό, εξάλλου το πρωί θέλω μόνο αλμυρά πράματα. Όμως έπεσα πάνω σε μια συνταγή του G. Ramsay που φτιάχνει cookies με φυστικοβούτυρο και μαρμελάδα, εμπνεόμενος και αυτός από το σάντουιτς των Αμερικάνων, και, όντας σίγουρος ότι θα ξετρελλάνει ορισμένους στο σπίτι, αποφάσισα να τα δοκιμάσω.






Η συνταγή είναι σχετικά απλή όπως και η διαδικασία, οπότε μπορείτε άφοβα να τα δοκιμάσετε, γιατί είναι πραγματικά πολύ νόστιμα.
Υλικά για 30 cookies: 185γρ αλεύρι μαλακό ή για όλες τις χρήσεις
                                       ένα κουταλάκι baking powder
                                      125γρ βούτυρο ελαφρώς μαλακό
                                      200γρ φυστικοβούτυρο (προτιμώ το απαλό αλλά κάνει και το τραγανό)
                                      185γρ καστανή ζάχαρη
                                      3 κουταλιές γάλα
                                      δύο βανίλιες
                                      ένα αυγό
                                      μια πρέζα αλάτι
                                      μαρμελάδα βατόμουρο και φυστικοβούτυρο για τη γέμιση






Βάζω το βούτυρο κομμένο σε κυβάκια μαζί με το φυστικοβούτυρο και τη ζάχαρη στον κάδο του μίξερ και χτυπάω με το φτερό σε μεσαία ταχύτητα μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτω το γάλα, τις βανίλιες και το αυγό και συνεχίζω το χτύπημα μέχρι να έχω ένα απαλό και ομοιογενές μείγμα. Κοσκινίζω το αλεύρι, το ανακατεύω με το baking και το αλάτι και τα ρίχνω στο μίξερ. Αφήνω σε χαμηλή ταχύτητα για περίπου δέκα δευτερόλεπτα, ίσα να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Η ζύμη είναι έτοιμη και τη βάζω στο ψυγείο για περίπου μισή ώρα να σφίξει λίγο και να ενωθούν οι γεύσεις. Και παραπάνω να μείνει δεν πειράζει, ίσα ίσα θα γίνει πιο νόστιμη, απλά θα είναι πολύ σφιχτή μετά στο πλάσιμο.
Κόβω δύο λαδόκολλες στο μέγεθος της μεγάλης λαμαρίνας. Δυστυχώς έχω μόνο μία οπότε δεν μπορώ να τα ψήσω όλα με τη μία, τα κάνω σε δύο δόσεις. Φτιάχνω μικρά μπαλάκια, μεγέθους περίπου καρυδιού αλλά με ξέρετε πλέον, τα ζυγίζω για να είναι όλα ίδια, 25 γραμμάρια το καθένα. Τα κάνω λίγο επίπεδα αλλά όχι όπως θα είναι όταν τα τρώμε, όπως και τα cookies σοκολάτας απλώνουν πολύ στο ψήσιμο. Θέλω απλά να έχουν λίγο επίπεδη επιφάνεια έτσι ώστε να μπορώ με το δάχτυλο να πιέσω στο κέντρο τους και να κάνω μια μικρή λακουβίτσα που θα μπει η μαρμελάδα και το φυστικοβούτυρο. 







Τα αραδιάζω στη λαδόκολλα με αρκετό κενό ανάμεσά τους, οπότε χωράνε 16 σε κάθε δόση. Με ένα κουταλάκι βάζω στη λακουβίτσα που έχω φτιάξει λίγη μαρμελάδα και λίγο φυστικοβούτυρο χωρίς να τα ανακατέψω, προσπαθώ να παραμείνουν ευδιάκριτα και εμφανώς χωριστά μεταξύ τους.






Τα ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα για έντεκα λεπτά, μέχρι να γίνουν χρυσαφένια αλλά να παραμείνουν μαλακά και λαστιχωτά. Για να ψήσω τη δεύτερη δόση βάζω τη λαμαρίνα κάτω από τρεχούμενο νερό να κρυώσει, έτσι ώστε να μη λιώσουν κατευθείαν μόλις τα ακουμπήσω πάνω της. Βέβαια, αν έχουμε δύο λαμαρίνες τα ψήνουμε ταυτόχρονα.






Μόλις γίνουν, όσο κι αν θέλουμε να τα φάμε ζεστά δεν γίνεται, είναι πάρα πολύ μαλακά και διαλύονται, πρέπει να κρυώσουν και να σφίξουν, γι' αυτό τα μεταφέρω σε σχάρα με φαρδιά σπάτουλα.






Για τους λάτρεις του φυστικοβούτυρου είναι θεϊκά. Πάρα πολύ νόστιμα, με πολύ ωραία υφή, αποτελούν μια πολύ πιο κυριλέ μορφή του απλού peanut butter and jelly sandwich. Για μένα που δε μου αρέσει αλλά τρώω ευχάριστα τον συνδυασμό του με τη μαρμελάδα ήταν επίσης πολύ καλά, έφαγα πολλά προσπαθώντας απλά να νιώσω τη γεύση τους. Για τους υπόλοιπους ίσως είναι καλύτερα η γέμιση να έχει μόνο μαρμελάδα, εξάλλου υπάρχει πολύ φυστικοβούτυρο στη ζύμη που δίνει την χαρακτηριστική του γεύση.






Όποια κι αν είναι η απάντηση λοιπόν στην αρχική ερώτηση, μη διστάζετε, φτιάξτε τα και ίσως αρχίσετε να βλέπετε το φυστικοβούτυρο με άλλο μάτι.

7 σχόλια:

  1. Εύγε!!! έμαθα ότι ένα τυράκι περιμένει να το παραλάβετε! πόσο θα αντέξει δεν ξέρω.... Λία Π. (Νο 1)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ, αν κινδυνεύει πρέπει να επισπεύσω την άνοδο στην Θεσσαλονίκη. Εκτός φυσικά αν έρθετε μια βόλτα στα μέρη μας, τώρα που τα χιόνα φαίνονται να μας κυκλώνουν...

      Διαγραφή
  2. Tο λατρεύω! Μεγαλώνοντας στη Μελβούρνη, είχα φάει άπειρα peanut butter & jelly sandwiches όπως τα έλεγαν! Θυμάμαι βέβαια ότι τις περισσότερες φορές το έτρωγα κατευθείαν από το βάζο! Παλιότερα έπαιρνα κι εδώ στην Αθήνα, τελευταία όχι και τόσο συχνά. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με αυτή τη λιχουδιά και να δοκιμάσω τα cookies (χχμμ, μάλλον με τραγανό φυστικοβούτυρο, πάντα το προτιμούσα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, οι περισσότεροι που τους αρέσει το φυστικοβούτυρο έχουν κάποια σχέση με το εξωτερικό, εδώ στην Ελλάδα δεν ήταν καθόλου διαδεδομένο. Ακόμα και η γυναίκα μου που τρελλαίνεται γι' αυτό, χωρίς να έχει σχέση με το εξωτερικό, το γνώρισε μέσα από τα αγαπημένα της βιβλία και προσπαθώντας να μιμηθεί τις ηρωίδες των. Εγώ ακόμα το παλεύω αλλά αυτά τα cookies μου άρεσαν πολύ.

      Διαγραφή
    2. Και τώρα που διάβασε το σχόλιο μου είπε και ποια ήταν η πρώτη, η Ματίλντα του Roald Dahl...

      Διαγραφή
  3. Έχω μια περίεργη σχέση με το φυστικοβούτυρο. Μία μου αρέσει , μία όχι. Θα τα δοκιμάσω όμως διότι σε εμπιστεύομαι και είναι και από τις εύκολες συνταγές σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι αν είσαι σε φάση που δεν σου αρέσει, πρέπει να τα κάνεις, είναι πολύ ωραία. Κι αν έχεις αμφιβολίες απλά σε μερικά στη γέμιση βάλε μόνο μαρμελάδα, πάλι είναι εξαιρετικά.

      Διαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...