Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Πρωτοχρονιάτικη κρεατόπιτα

Δεν ξέρω αν είναι σωστό αλλά η τελευταία ανάρτηση της σεζόν αρχίζει με μια αρνητική εμπειρία, έναν απίστευτο διάλογο μέσα σε κάβα. Όλο ευγένεια και με το πλατύτερο χαμόγελό μου χαιρετώ, με ακόμα περισσότερη ευγένεια μου απαντάει ο καταστηματάρχης και ακολουθεί το παρακάτω: 
-Έχετε τις γκράπες της Nonino; (παρεπιπτόντως είναι πάρα πολλές, ολόκληρες σειρές...)
-Βεβαίως τις έχουμε! (ώπα, λέω, εδώ είμαστε, έχει και πολλές να διαλέξω, άσχετα αν ήθελα μια συγκεκριμένη).
-Θα ήθελα μία (γιατί έχει παραπάνω από μία...) από μοσχάτο.
-Α, ναι, την κλασσική, μισό λεπτό.
Εντυπωσιασμένος περιμένω να μου τη φέρει, τη φέρνει και μου πέφτει το σαγόνι. Από όλα αυτά που ζήτησα, το μπουκάλι έγραφε κάπου...γκράπα. Άλλη μάρκα, άλλη ποικιλία (για την ακρίβεια χωρίς ποικιλία...), τελείως άλλο πράμα. Και είδα ότι από το ράφι που την έφερε δεν είχε καμία άλλη. Έμεινα παξιμάδι, δεν ήξερα τι να πω. Ευχαρίστησα και έφυγα, χωρίς φυσικά να ψωνίσω τίποτα, άσχετα αν ήθελα και κάποιες μπύρες που είδα ότι τις είχε.
Δύο τα σενάρια. Πρώτο, ο πελάτης να έχει ακούσει κάπου για ένα περίεργο ποτό που το λένε γκράπα και μοιάζει με το τσίπουρο, κάποιος του σφύριξε και μια καλή μάρκα, έλα μωρέ θα του δώσουμε μία όποια να 'ναι, όλες ίδιες είναι. Ας πουλήσουμε κι ας βρει μετά ότι του πασάραμε μπόμπα. Δεύτερο σενάριο, ο πελάτης ξέρει τι θέλει και τι ζητάει, ζητάει εξάλλου ένα πολύ χαρακτηριστικό μπουκάλι που είναι αναγνωρίσιμο από αυτούς που πίνουν γκράπα,  αχ δεν το έχω (δηλαδή πρώτη μου φορά το ακούω), ας κάνω τον κινέζο ελπίζοντας να μπερδευτεί. Εννοείται ότι και τα δύο σενάρια, και στις δύο περιπτώσεις, ο καταστηματάρχης είναι γκράντε μαλ..ας,  ικανός να διώχνει κόσμο με άνεση και, πάνω απ' όλα, με ευγένεια...
Μου θύμισε λίγο τον ισοβίτη του Αρκά στο εστιατόριο της φυλακής. -Μάγειρα, τι φαγητό έχουμε σήμερα; -Φιλέ μινιόν α λα φρανσαίζ με σάλτσα μαδέρας και σπαράγγια σωτέ α λα κρεμ... Και σπλατς, ρίχνει με την τεράστια κουτάλα τον καθημερινό χυλό... Η διαφορά είναι ότι εκεί και οι δύο ξέρουν, γι' αυτό και ο ισοβίτης αναρωτιέται αμέσως μετά αν μισεί πιο πολύ τη μαγειρική του ή το χιούμορ του. Ο καταστηματάρχης ήταν απλά κουτοπόνηρος εμποράκος.
Σταματώ άμεσα την γκρίνια, τελικά ήπιαμε πάλι τη δικιά μου γκράπα από μοσχάτο που είναι πολύ καλή, αλλά δυστυχώς όχι σαν τη Nonino..., και συνεχίζω στην τελευταία πίτα που οφείλω να γράψω και η οποία είναι παραδοσιακά η τελευταία πίτα της χρονιάς, που  μαγειρεύεται φέτος και τρώγεται στην αλλαγή του χρόνου. Έτσι, μετά την πρασοκιμαδόπιτα, τη χορτόπιτα, τη μελιτζανόπιτα και την κοτόπιτα, ήρθε η ώρα της παραδοσιακής πρωτοχρονιάτικης κρεατόπιτας.






Όπως, όπως και με άλλα εορταστικά εδέσματα που τρώγονται βράδυ, όπως είναι και η μαγειρίτσα, δεν είναι δυνατό να φωτογραφηθούν την ώρα που καταναλώνονται. Άσε που κάποιος που τον ενδιαφέρει το θέμα θα το δει κατόπιν εορτής ή... του χρόνου. Γι' αυτό και για πρώτη φορά νομίζω, φτιάχνω κρεατόπιτα χωρίς να είναι παραμονή πρωτοχρονιάς. Το περίεργο είναι ότι, όπως και η μαγειρίτσα, μας αρέσει πάρα πολύ αλλά δεν την φτιάχνουμε ποτέ εκτός από την ώρας της. Περίεργη συνήθεια που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Και μια ακόμα περίεργη παρατήρηση. Οι κιμαδόπιτες κάθε λογής μου αρέσουν πολύ αλλά ποτέ δεν τις ονομάζω κρεατόπιτες, λες και ο κιμάς δεν είναι κρέας. Μου έχουν προσφέρει κρεατόπιτα, ενθουσιάστηκα που θα την έτρωγα εκτός πρωτοχρονιάς, τελικά ήταν με κιμά, πολύ ωραία αλλά μια μικρή απογοήτευση την πήρα, η κρεατόπιτα πρέπει να έχει εμφανή τα κομμάτια κρέατος. Άβυσσος η ψυχή του καλοφαγά...

Υλικά για ταψί 38cm:
  1 κιλό χοιρινή σπάλα
  μια κούπα ρύζι καρολίνα
  τρία μέτρια κρεμμύδια
  τρία αυγά
  150γρ κασέρι
  ένα ποτηράκι του κρασιού λευκό κρασί
  αλάτι, πιπέρι, φρέσκο θυμάρι, ένα αστέρι γλυκάνισου, λίγη πάπρικα γλυκιά, λίγο λάδι
 για τα φύλλα: 750γρ αλεύρι (χρησιμοποιώ το κίτρινο Μάννα)
                          400γρ νερό (χρησιμοποιώ ένα κουτάκι ανθρακούχο και το υπόλοιπο νερό)
                          20γρ αλάτι
                          35γρ ελαιόλαδο
                          4γρ ξύδι ρυζιού (ένα κουταλάκι)
   νισεστές και 250γρ λειωμένο βούτυρο αγελάδας για το άνοιγμα των φύλλων

Παρένθεση: η πίτα μπορεί να γίνει πιο έντονη, πιο περίπλοκη, με άλλα μυρωδικά, με μπαχαρικά, με πράσο, με ό,τι θέλει ο καθένας. Όμως έτσι δε θα είναι πια η παραδοσιακή, αλλάζει ο χαρακτήρας της και ενώ μπορεί να είναι νοστιμότερη, τελικά δε μιλάει στη γευστική μνήμη. Και να σκεφτεί κανείς ότι στο σπίτι μας δεν τη τρώγαμε έτσι, η μαμά μου δεν ανοίγει ποτέ φύλλο ούτε φτιάχνει τη γέμιση όπως εγώ, όμως είναι παρόμοια, αναγνωρίζεται άμεσα ως η παραδοσιακή, δεν ενοχλεί, απλά είναι πιο σωστά φτιαγμένη χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της. Κλείνει η παρένθεση.






Ξεκινώ με τη ζύμη, εύκολη διαδικασία με το μίξερ. Όλα τα υλικά στον κάδο, ζύμωμα για είκοσι περίπου λεπτά μέχρι να γίνει μεταξένια, σκεπάζω με πετσέτα και αφήνω δύο ώρες να χαλαρώσει η γλουτένη και να ανοίγουν πιο εύκολα τα φύλλα. 
Κόβω τη σπάλα σε κομμάτια, τα βάζω με νερό να βράσουν, χύνω το πρώτο νερό για να είναι πιο εύκολο το ξάφρισμα, ξαναβράζω με καινούριο νερό, προσθέτω λίγο αλάτι και το αστέρι του γλυκάνισου, ένα κρεμμύδι κομμένο στη μέση και λίγο πιπέρι και βράζω μέχρι να μαλακώσει το κρέας αλλά όχι να λειώσει. Το βγάζω με την τρυπητή κουτάλα και το κόβω σε κομματάκια αλλά όχι πολύ μικρά, θέλω να είναι ευδιάκριτα στη γέμιση. Μετά στην ουσία φτιάχνω ένα ριζότο. Ψιλοκόβω τα δύο κρεμμύδια, τα σωτάρω ελαφριά σε λάδι με λίγο αλάτι, προσθέτω το ρύζι, μόλις γυαλίσει σβήνω με το κρασί και προσθέτω σιγά σιγά το ζωμό που έβρασε το κρέας και που τον διατηρώ ζεστό. Προσθέτω λίγη πάπρικα, ένα κλαράκι φρέσκο θυμάρι, λίγο πιπέρι, κάπου στη μέση ρίχνω και το κρέας και ανακατεύω συνεχώς. Προς το τέλος και ενώ το ρύζι κρατάει λίγο διορθώνω το αλάτι, χτυπάω τα αυγά, τα ανακατεύω με το τριμμένο κασέρι και τα προσθέτω στη γέμιση εκτός φωτιάς.
Γι' αυτή την πίτα τα φύλλα θέλω να είναι λίγο πιο χοντρά, οπότε με αυτή τη δόση φτιάχνω έντεκα μπαλάκια (κλασσικά τα ζυγίζω...), έξι για κάτω και πέντε για πάνω. Τη διαδικασία την έχω δείξει και παλιότερα, ανοίγω μικρό δίσκο, αλείφω με λειωμένο βούτυρο, από πάνω ο επόμενος δίσκος, όταν γίνουν τα έξι μπαίνει στην κατάψυξη να σφίξει το βούτυρο, ανοίγω τα αλλα πέντε και μπαίνουν κι αυτά στην κατάψυξη.






Ανοίγω τα πρώτα έξι φύλλα σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από του ταψιού που το έχω λαδώσει και σκορπίζω από πάνω τη γέμιση, ενώ κάπου εκεί και όχι κοντά στο κέντρο μπαίνει και το φλουρί.






Βουτυρώνω την άκρη του φύλλου που εξέχει, ανοίγω το πάνω φύλλο, το στρώνω, βουτυρώνω καλά την άκρη, τυλίγω τον κόθαρο και βουτυρώνω και όλη την πάνω επιφάνεια. Χαράζω όχι με τον συνηθισμένο μου τρόπο αλλά σύμφωνα με τη μοιρασιά που θα γίνει στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, το κεντρικό κομμάτι του σπιτιού, ένα για τον καθένα συν δύο για το Χριστό και τον Άγιο Βασίλη. Πολύ θα ηθελα να είχα λίγο φίνο λαρδί από τα νεφρά του χοίρου αλλά δυστυχώς δεν το φρόντισα αρκετά νωρίτερα για να έχω. Δεν πειράζει, λίγο πιο ελαφριά. Δεν αρνήθηκα όμως την παράδοση του ξυλόφουρνου, δηλαδή της ψησταριάς μου που με κλειστό καπάκι και πλάκα διάχυσης μετατρέπεται σε ξυλόφουρνο.






Σε κανονικό φούρνο ψήνεται στους 180 βαθμούς στον αέρα για περίπου μια ώρα. Μόλις βγει την ψεκάζω με λίγο νερό, αφήνω λίγο να σταθεί και έτοιμη προς κατανάλωση και ευχές.






Το έχω ξαναπεί, αυτά τα φύλλα είναι πολύ ωραία και εύκολα να ανοίξουν, αξίζει να το προσπαθήσετε και να μην αρκεστείτε στα έτοιμα του εμπορίου. Βοηθάει πολύ στο άνοιγμα και το πλαστήρι που δεν έχει εντελώς λεία επιφάνεια.






Η γέμιση είναι πολύ νόστιμη, χωρίς όμως υπερβολές, χωρίς εξάρσεις. Απλή και καθαρή γεύση χοιρινού, μέσα σε ένα πλούσιο ρύζι, με το κασέρι και τα αυγά να το κάνουν βελούδινο και απαλό. Γεύσεις μιας άλλης εποχής, τόσο οικείες και τόσο απολαυστικές, σχεδόν παρηγορητικές.






Παλιά είχαν έθιμο να βάζουν σε κάθε κομμάτι και από κάτι, ένα κομμάτι χαρτί, έτσι ώστε αυτός που θα το βρει να γίνει ο γραμματιζούμενος, ένα κομμάτι ξύλο, γι' αυτόν που θα αναλάμβανε τα οικογενειακά κτήματα, ένα καρύδι για την παντρειά και ούτω καθεξής. Πλέον όλα αυτά είναι ιστορία, μόνο το φλουρί βάζουμε για καλή τύχη.
Όμως, εκεί που την τρώμε μόνο μια φορά το χρόνο, φέτος θα τη φάμε δυο φορές σε τρεις μέρες; Δε νομίζω, είμαστε και μόνοι στο χωριό μας λόγω δουλειάς, κάποια άλλη βασιλόπιτα, ίσως γλυκιά, θα φτιάξω για την πρωτοχρονιά.
Καλή χρονιά σε όλους...

Υ.Γ.1: Θυμάστε το παιδικό πάρτυ πριν από δύο χρόνια, τότε που είχα σερβίρει terrine de porc, δηλαδή πατσά; Ε, φέτος, που η μεγάλη έκλεισε τα τέσσερα κινήθηκα πιο απλά και συμβατικά. Τα κορίτσια, ναι, και η μικρή μικρή για πρώτη φορά, έφτιαξαν κουλουράκια βουτύρου σε χριστουγεννιάτικα σχήματα, 






ενώ εγώ έφτιαξα popovers με πάστα αντζούγιας και ελιάς μέσα, ξύγαλο και πιπεριές Φλωρίνης από πάνω,












οι γνωστές μας φλογέρες που δεν λείπουν από κανένα πάρτυ ή γιορτή μας, 






και χωρίς να τα φωτογραφίσω, γιατί τα ήθελα έτοιμα τελευταία στιγμή για να είναι ζεστά, έφτιαξα πατάτες ψητές που γίναν απίθανες λόγω τέλειας ποικιλίας, τις βρίσκω τον τελευταίο καιρό στην ταπεινή λαϊκή μας και είναι άγκρια από τον Άγιο Δημήτριο Ολύμπου, και τα γνωστά ψωμάκια, σε ακόμα πιο μικρό μέγεθος όμως ώστε να είναι πιο φιλικά για τα παιδάκια, σκεφτείτε ότι ήταν μόνο 35γρ το κάθε ψωμάκι πριν τα ψήσω. Αυτά τα γέμισα με μπιφτεκάκια αντίστοιχου μεγέθους αλλά και με χοιρινή σπάλα, όπως τα πρωτότυπα. Ναι, το πράσινο αυγό έκλεψε την παράσταση, έψηνε όλη τη νύχτα τη σπάλα για δώδεκα ώρες και από το πρωί μπήκε και το ζυγουράκι, τέλεια κομμένο ανά δύο πλευρά για να γίνει το πιο ζουμερό και αρωματικό κοντοσούβλι, όχι για τα παιδάκια αυτή τη φορά αλλά για σκληροπυρηνικούς μπαμπάδες... Συνολικά έψηνε περίπου δεκαέξι ώρες, ενώ εάν χρειαζόταν είχα εφεδρεία και παϊδάκια και παντσέτες, αν ήθελε κάποιος σε μερικά λεπτά θα τα απολάμβανε. Όμως σκάσαμε και προτιμήσαμε μια βόλτα στο βουνό να χωνέψουμε.
Η τούρτα ήταν, για δεύτερη φορά σε γενέθλια μικρής, η τέλεια τριπλά σοκολατένια τούρτα της Μάγδας, με μόνη αλλαγή την επικάλυψη, όπου είχα παραγγελικά από τη Σταυρούλα να έχει πολλά, πάρα πολλά κερασάκια επάνω.






Εκείνη τη μέρα βγήκε για πρώτη φορά μετά από μήνες και ο ήλιος, η ατμόσφαιρα και η θέα ήταν μαγική, γι' αυτό και έβγαλα μια φωτογραφία σε απευθείας ηλιακό φως, αν και δεν το προτείνουν οι ειδικοί.





Ψημένη βάση από πικρή σοκολάτα χωρίς αλεύρι, μους σοκολάτας στη μέση, μους λευκής σοκολάτας από πάνω και για επικάλυψη ένα ελαφρύ γλάσο βανίλιας με κρέμα γάλακτος, ζελατίνη και λίγο χρώμα, ενώ τα κερασάκια ισορροπούν σε ροζέτες απλής και λίγο άγλυκης σαντιγύ.
Είχα όμως και άλλη μια παραγγελιά από τη μικρή, μπεζεδάκια, και φυσικά δεν χάλασα το χατήρι.






Γαλλική μαρέγκα, ψήσιμο στους 100 βαθμούς μέχρι να στεγνώσουν και για τη γέμιση άγλυκη σαντιγύ με ψιλοκομμένα αποξηραμένα πετροκέρασα και λίγο χρώμα, ήταν έξοχες ανάλαφρες γλυκές μπουκίτσες και γίναν ανάρπαστοι.
Το πάρτυ ήταν ολοήμερο γιατί όλοι ήρθαν από μακριά, Θεσσαλονίκη και Λάρισα, είχε πολλά ξαδερφάκια και φίλους, πολλά δώρα, χορό, παιχνίδι, βόλτα στο δάσος, τα πάντα. Πότε πέρασαν τέσσερα χρόνια και είναι και η μεγάλη πια, ούτε που το καταλάβαμε...

Υ.Γ.2: Σε μια επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη βρήκα ένα απίθανο κατσικίσιο τυρί που φώναζε από τη βιτρίνα να το αγοράσω.






Με ένα βουτυράτο περίβλημα απίστευτου πάχους, στη βάση του σχεδόν έλιωνε και σε προκαλούσε να βουτήξεις το δάχτυλο ακριβώς εκεί και να το γλείψεις. Φαίνεται λίγο καλύτερα στην επόμενη φωτό.






Δίπλα του βρισκόταν το γνωστό από τις μπουσκέτες με αχλάδι επίσης κατσικίσιο τυρί, αυτό που χρησιμοποίησα και στο σάντουιτς με παστράμι. Αγόρασα λίγο για σύγκριση, πολύ καλό πάλι το γνωστό αλλά το καινούριο ήταν κανονικός δυναμίτης, μοσχομύριζε (χμμμμ.....) όλο το σπίτι για ώρες. Τέλειο...

32 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά!! Εξαιρετική πίτα θα τη φτιάξω. Αν δεν κάνω το φύλλο αυτό με το βούτυρο αλλά ανοίξω πολλά φύλλα που θα λαδώσω ανάμεσα πιστεύω να γίνει το ίδιο καλή.
    Επίσης εξαιρετική τούρτα τη χαρακτηρίζω αληθινή με έχουν κουράσει κάποιες τούρτες που μοιάζουν ψε'υτικες.
    Καλή Πρωτοχρονιά και ότι καλό για την οικογένεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά. Με λάδι και ένα ένα τα φύλλα κάνω τη χορτόπιτα, δεν ταιριάζει εκεί το βούτυρο. Όμως σε όλες τις άλλες προτιμώ το βούτυρο και για τη γεύση αλλά και για την ευκολία στο ταυτόχρονο άνοιγμα των φύλλων.
      Η τούρτα είναι όντως πολύ καλή αλλά τι ακριβώς εννοείς με τις ψεύτικες; Δώσε ένα παράδειγμα.

      Διαγραφή
    2. Αυτές με τις πολλές ζαχαρόπαστες και τα πολλά χρώματα ζαχαροπλαστικής νομίζω ότι είναι μόνο για να τις χαζεύεις, όχι όλες, αλλά δεν θα τις έτρωγα ποτέ.
      Όσο για την πίτα επειδή έχω μεγάλη άνεση στο άνοιγμα φύλλων θα προτιμήσω τη διαδικασία με το λάδι.

      Διαγραφή
    3. Α, α, κατάλαβα. Ναι, το ντεκόρ έχει καταντήσει πιο σημαντικό από την ίδια την τούρτα, γι' αυτό και βλέπεις στο τέλος μισογεμάτα πιατάκια ανακατεμένης τούρτας στην προσπάθεια να βρεθεί η νόστιμη μπουκιά, συνήθως μάταια.
      Εκτός από την ευκολία, σε τόσο κρεάτινη πίτα προτιώ το βούτυρο, ακόμα και το λαρδί για το πάνω φύλλο. Αλλά και με λάδι μπορεί να γίνει όντως σούπερ.

      Διαγραφή
  2. Χρονια πολλα ,με αγαπη,υγεια,τυχη και παντα με εκλεκτη παρεα στις γιορτινες αλλα και στις καθημερινες στιγμες.
    Just in time η αναρτηση σου.Πανω που μελετουσα την πρασοκιμαδοπιτα για την Πρωτοχρονια. Ελπιζω να την πετυχω, συνυθως κανουμε γλυκια, τσουρεκενια βασιλοπιτα.
    Καλη χρονια σε ολους.Χρυσοπουλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχουμε. Καλή επιτυχία σε ό,τι τρελό κι αν δοκιμάσεις...

      Διαγραφή
  3. Xρόνια πολλά, καλή χρονιά σε όλη την οικογένεια!
    Και του χρόνου εδώ με πολλά και ωραία μαγειρέματα!

    Λίζα Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι να πω Κλεομενη!
    Με εντυπωσιασες παλι!!
    Οι κρεατοπιτες ειναι απο τις αγαπημενες μου πιτες,συνηθως ειναι με κιμα,οσες φορες εφτιαξα με κομματακια κρεατος το αποτελεσμα ηταν ασυναγωνιστο!Ζηλεψα πολυ τα φυλλα που εφτιαξες,τοσο τελεια απαλαολοστρογγυλα....δεν θαπετυχω ποτε εγω τετοια ομοιομορφια!
    Καλα τι να πω....εφτιαξες γεμιστους μπεζεδες...δεν εχω λογια,μπορει να ειναι απλο αλλα καμια φορα τα απλα ειναι που μας εκπλησσουν περισσοτερο!Η τουρτα θεικη,τι χρωμα τι συμμετρια....καλυτερη απο ζαχαροπλαστειου,τα popovers με τ ην παστα ατζουγιας απολυτως του γουστου μου και μπαινει στη λιστα για το αυτιανο ρεβεγιον στο σπιτι μου!
    Ευχομαι υγεια και αισιοδοξια για τη νεα χρονια και φυσικα..καλα και δημιουργηκα μαγειρεματα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα. Τα φύλλα δεν είναι πολύ δύσκολα, αρκεί να κάτσει η ζύμη για κανα δίωρο και να έχεις πλαστήρι ή άλλη αδρή και όχι λεία επιφάνεια. Οι μπεζέδες ναι, είναι πολύ απλοί, προσοχή στη θερμοκρασία του φούρνου θέλουν μόνο, η τούρτα είναι πολύ καλή, όχι ιδιαίτερα δύσκολη και η Μάγδα δίνει αναλυτικές οδηγίες και μια πιο προσεγμένη και όχι παιδική εμφάνιση, αξίζει να τη δεις.
      Καλή χρονιά να έχουμε...

      Διαγραφή
  5. πω πω λέμε, καλή η πίτα δεν λέω, αλλά όλα αυτά που εκάνες για το παιδικό πάρτυ είναι απίστευτα! Εφτιαξες κάτι πρόχειρο τελευταία στιγμή που λέμε? Δεν ξέρω τα παιδάκια αν τα τρώνε όλα αυτά, οι μεγάλοι πάντως θα καλοπέρασαν.
    Χρόνια πολλά και καλή πρωτοχρονιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, όχι και τελευταία στιγμή. Μια δικαιολογία ψάχνω και γω για να χωθώ στις κατσαρόλες μου για μέρες και τα γενέθλια σίγουρα το αξίζουν. Εξάλλου μέχρι να γίνουν οι άλμες για τα κρέατα, οι ωριμάνσεις για τις ζύμες, να ψήσει ο ξυλόφουρνος κλπ κλπ, πέρασα ενδιαφέρον σαββατοκύριακο. Τα παιδάκια τσακίσανε τα μπεργκεράκια που δυστυχώς έχω μόνο μία κουνημένη φωτό και ήταν πολύ πολύ γλυκούλικα τόσο μικρά και ολοστρόγγυλα που τα έκανα, η ψητή σπάλα άρεσε σε μικρούς και μεγάλους, οι μπεζέδες εξαφανίστηκαν μόλις εμφανίστηκαν στο τραπέζι... Το ζυγούρι και τα popovers από την άλλη τα τίμησαν ενήλικες.
      Καλή χρονιά να έχουμε...

      Διαγραφή
  6. τι γλάσο έβαλες στην τούρτα? την έχω φτιάξει και εγώ αυτή αρκετές φορές και αναρωτιόμουν αν θα κρατάει γλάσο ή θα καταρρέυσει (ισώς επειδή την έφτιαξα το καλοκαίρι με την ζέστη και σε λίγη ώρα μαλακώνει πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το γλάσο είναι κρέμα γάλακτος ζελατίνη και αρωματισμένο με βανίλια. Δεν θυμάμαι τώρα αναλογίες, θα ψάξω μόλις μπορέσω να τις βρω. Όλες τις τούρτες που βάζω γλάσο τις παγώνω πριν το στρώσω για να μπει ομοιόμορφα. Την πρώτη μέρα είναι καλό, μετά βγάζει λίγο νερό αλλά δεν λειώνει, εμφανισιακά είναι το πρόβλημα και μόνο αν μείνει δεύτερη μέρα...

      Διαγραφή
  7. Μαγευτική και χορταστική ανάρτηση, Ωραία παραδοσιακή αλμυρή Βασιλόπιτα. Την κάνουν στην Ήπειρο αλλά και αλλού υποθέτω.

    Η ιδέα της πίτας με κομμένο το κρέας σε κομματάκια κι όχι σε κιμά είναι άριστη σε γεύση και καμιά σχέση δεν έχει με τις πίτες με κιμά.
    Φτιάχνω λαχανοντολμάδες με ψιλοκομμένο κρέας και γίνονται νόστιμοι και διαφορετικοί.

    Αν βρεις τη γκράπα, που ψάχνεις, κέρνα ένα ποτηράκι... ιντερνετικό.
    Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου και να περνάτε όμορφα καθημερινές και σχόλες!

    Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Πράγματι, και στους λαχανοντολμάδες ταιριάζει πολύ το ψιλοκομμένο κρέας, όπως εξάλλου τους έκαναν και παλιότερα.
      Την γκράπα την αγόραζα παλιότερα από τις μεγάλες κάβες της Αθήνας, δυστυχώς όμως στην επαρχία, σε μεγάλη και ενημερωμένη κατά τα άλλα κάβα, ηττήθηκα οικτρά...
      Καλή χρονιά εύχομαι...

      Διαγραφή
  8. Τί ωραία κρεατόπιτα. Ομολογώ πως η μοναδική κρεατόπιτα που έχω φάει (και φτιάξει) είναι η Κεφαλονίτικη αλλά τώρα με δελέασες και θα ήθελα να δοκιμάσω και τη δική σου.
    Η τούρτα τέλεια, το γλάσο φαίνεται πολύ ωραίο, και χαίρομαι και πάλι που σου άρεσε :) Εγώ την φτιάχνω πια τόσο συχνά που πρέπει ν' ανοίξω ζαχαροπλαστείο και να την πουλάω. Όλοι μου τη ζητάνε. Τώρα τελευταία μάλιστα της προσθέτω σοκολατένιο γλάσο κι είναι τετραπλά σοκολατένια.
    Καλή χρονιά να έχεις Κλεομένη με υγεία και ευτυχία για όλη την οικογένεια!! Και καλά μαγειρέματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Την τούρτα την έχω κάνει και γω με σοκολατένιο γλάσο που μάλλον ταίριαζε πιο πολύ, χωρίς βέβαια το πολύ ελαφρύ σημερινό γλάσο να αποτελεί γευστική παραφωνία, ενώ και αισθητικά ήταν πιο... ενήλικη. Πράγματι αρέσει σε όλους, όλοι είπαν ξανά τα καλύτερα.
      Καλή χρονιά εύχομαι...

      Διαγραφή
  9. Καλή Χρονιά σου εύχομαι και καλά μαγειρέματα! Η κρεατόπιτα ελκυστική πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κλεομένη Καλή Χρονιά! Εύχομαι υγεία πάνω απ'όλα, δημιουργικότητα, ελπίδα κι ό,τι καλύτερο για εσένα και την οικογένεια σου!

    Λοιπόν, αυτή η ιστορία με την κάβα ανέσυρε μερικές -αρκετές μάλλον- κακές αναμνήσεις. Έχω δεινοπαθήσει επισκεπτόμενη ανάλογες κάβες. Πού να δεις με το κρασί τι γίνεται. Η κακή συντήρηση στο μεγαλείο της. Να βλέπεις κάτι μπουκάλια να λιάζονται για χρόνια στον ήλιο, λευκά με έτος εμφιάλωσης αρχές του 21ου αιώνα (κρασιά δεκατείας δηλαδή που δεν πίνονται με τίποτα) και να στα προτείνουν από πάνω. Να ζητάς κάτι συγκεκριμένο και να επιμένουν ενοχλητικά να σου πασάρουν κάτι άλλο. Τιμές εξωφρενικές. Άγνοια.
    Σου αφήνω ένα λινκ που περιγράφει γλαφυρά την κατάσταση -με έμφαση στο κρασί: http://www.fnl-guide.com/gr/el/abelotopi/ambelotopi-25012012/


    Η κρεατόπιτα σου σκέτη λιχουδιά. Το φύλλο σου, όπως σου έχω πει ξανά, εγγύηση. Ό,τι καλύτερο έχω αντιγράψει τα τελευταία χρόνια!

    ΥΓ: Το τυρί στο τέλος είναι ελληνικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά! Ωραίο το άρθρο, περιγράφει ακριβώς την κατάσταση που βιώνουμε. Η κρεατόπιτα μπορεί να βελτιωθεί με διάφορα τερτίπια, όπως η χρήση ζωμού για να βράσει το κρέας και στη συνέχεια το ρύζι, μπαχαρικά, τα πάντα. Είναι από κείνες τις γεύσεις όμως που δεν πειράζω. Ωστόσο δοκίμασα την πρωτοχρονιά μια κρεατόπιτα, όπου το φύλλο ήταν ανοιγμένο σχεδόν όπως το δικό μου με μόνη διαφορά ότι ανάμεσα στα φύλλα είχε βιτάμ αντί για βούτυρο. Μπορεί να της έλειπε λίγο άρωμα βουτύρου αλλά τολμώ να πω ότι το φύλλο είχε καλύτερη υφή. Ίσως το δοκιμάσω κάποτε...
      Το τυρί είναι γαλλικό, οπως και το άλλο που αναφέρω, όπως και το αντίστοιχο της president που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ.

      Διαγραφή
  11. Καλή χρονιά με ακόμα πιο πολλές δημιουργίες,δοκιμές και επιτυχίες(βέβαια και από τις αποτυχίες μαθαίνουμε).Να χαίρεστε τα κοριτσάκια σας και πάνω από όλα υγεία...Όλγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή χρονιά νά έχουμε με υγεία, δουλειά και πολλά καλά μαγειρέματα! Υπέροχα όσα έκανες! Τι να πρωτοθαυμάσω!
    Να χαίρεσαι την μεγάλη κόρη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπέρα Κλεομένη, χρόνια πολλά
    εδώ και αρκετό καιρό θέλω να σου αφήσω σχόλιο, καθώς έχω κάνει μια προσεκτική περιήγηση στο blog σου και μου άρεσαν πολλές συνταγές, και κυρίως οι πίτες, τις λάτρεψα!
    Η συγκεκριμένη κρεατόπιτα εξαιρετική, μου αρέσει πολύ που χρησιμοποιείς κομμάτια κρέατος και όχι κιμά, μόνο για την ύπαρξη του ρυζιού έχω μια ένσταση. Δεν συμπαθώ καθόλου το ρύζι μέσα στις πίτες (το έχω δει και σε χορτόπιτες) και αναρωτιέμαι αν πρέπει να το αντικαταστήσω με κάτι άλλο ή απλώς να το αφαιρέσω. Ίσως αν ψιλοκόψω αρκετά το κρέας;
    Χρόνια πολλά με καθυστέρηση για τη κόρη σου, να τη χαίρεστε. Εντυπωσιακό το μενού των γενεθλίων.
    Παραλίγο να το ξεχάσω!! Σήμερα έφτιαξα τη δεύτερη δόση από τα μελομακάρονά σου και έγιναν καταπληκτικά. Την πρώτη φορά τα άφησα λίγο παραπάνω στο σιρόπι, αλλά έχεις απόλυτο δίκιο, 20 δευτ. είναι αρκετά. Έκανα μόνο μια μικρή αλλαγή (την έχω αυτή τη συνήθεια) δεν έριξα μέλι από πάνω, καθώς δεν συμπαθώ την έντονη γεύση του, αλλά τριπλασίασα την ποσότητα του μελιού στο σιρόπι. Υπέροχα!!
    Καλή χρονιά, με υγεία και χαρά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και καλή χρονιά. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο για το ρύζι, δεν το χρησιμοποιώ πουθενά αλλού παρά μόνο σ' αυτήν την πίτα που, όπως έγραψα, δεν τη θεωρώ την καλύτερη αλλά είναι αυτή που μιλάει κατευθείαν στη γευστική μνήμη και η αφαίρεση του ρυζιού θα την αλλοίωνε σε μη αναγνωρίσιμο επίπεδο. Στις χορτόπιτες δεν χρησιμοποιώ τίποτα, ούτε τραχανά που βάζουν πολλοί, ούτε σιμιγδάλι, θέλω ατόφια τα χόρτα. Στη συγκεκριμένη μπορείς να μειώσεις ακόμα και στο ένα τρίτο το ρύζι και θα γίνει και καλύτερη, αν είναι όμως να το βγάλεις εντελώς, πήγαινε στα μονοπάτια της κοτόπιτας που έδειξα φέτος τον Μάιο, με μπεσαμέλ κλπ κλπ.
      Χαίρομαι που σου άρεσαν τα μελομακάρονα, ενννοείται μπορείς να παραλείψεις το μέλι από πάνω, αν και θεωρώ ότι εκεί είναι όλη η μαγεία. Μπορείς να δοκιμάσεις με κάποιο πιο ελαφρύ μέλι ίσως, αν βρεις ακακίας είναι το λιγότερο έντονο, κατάλληλο για λεπτεπίλεπτες ζαχαροπλαστικές.

      Διαγραφή
  14. Έχεις δίκιο, δεν μπορείς να τα βάλεις με την γευστική μνήμη, δεν έχει λογική ούτε σχέση με το τι προτιμάς τώρα. Λέω να δοκιμάσω με λίγο σιμιγδάλι και να προσθέσω όλα τα υλικά που βάζεις για να φτιάξεις το "ριζότο". Η γέμιση της κοτόπιτας μου άρεσε πολύ, θα τη δοκιμάσω αλλά θέλω να τις διαχωρίσω για την ώρα. Θα φτιάξω και τις δύο, και θα δω τι μου ταιριάζει γευστικά για να αντικαταστήσω το ρύζι.
    Δυστυχώς μέλι ακακίας δεν βρήκα, οπότε δεν έβαλα τίποτα από πάνω μόνο λίγα καρύδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ Κλεομένη,
    Είμαστε τυχεροί και με τον άντρα μου έχουμε δικό μας σπίτι όπου - αν και στην Αθήνα- υπάρχει κήπος με BBQ καθώς και ξυλόφουρνο, ο οποίος όμως δεν έχει ανάψει ποτέ απο τα πεθερικά μου οι οποίοι έχτισαν τα παραπάνω. Λόγω καταγωγής μου απο την Άρτα και καθώς μου αρέσει πολυ η μαγειρική φτιάχνω αρκετά συχνά πίτες και τελευταία πειραματίζομαι με το σπιτικό ψωμί αρκετά. Είπα μιας και πλησιάζουν οι γιορτές να κάνω το βήμα να ανάψω επιτέλους τον φούρνο και προσπαθώ να μαζέψω φαγητά που θα μπορούσα να βάλω εφόσον θα καίει και ώρες...Βέβαια θα προσκαλέσω και όποιον θέλει να συμμετέχει να φέρει το ταψάκι του... Ήθελα να ρωτήσω αν έχεις κάποια συμβουλή για το κάψιμο του φούρνου γιατί απο συνταγές έχεις συμβάλλει τα μέγιστα! Αν πετύχει το εγχείρημα μπορείς να φέρεις κι εσύ το ταψάκι σου επόμενη φορά...Φιλικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω ψήσει ποτέ σε ξυλόφουρνο αλλά έχω παρακολουθήσει πολλές φορές άλλους να το κάνουν, οπότε σου λέω ό,τι έχω καταλάβει. Είναι αρκετά χρονοβόρο να ανάψει και να ζεσταθεί καλά, ίσως και πάνω από δύο ώρες, ενώ και τα ξύλα πρέπει να λεπτά ξυλαράκια, εντελώς στεγνά, αυτά που τα λέμε και φρύγανα, που βγάζουν πολλή φλόγα αλλά κρατάνε λίγο, οπότε χρειάζεται μεγάλη ποσότητα από δαύτα. Και όλα αυτά με δεδομένο ότι ο φούρνος είναι καλός, όχι διακοσμητικός όπως σχεδόν όλοι οι φούρνοι που φτιάχνονται δίπλα σε ένα bbq, χωρίς τα κατάλληλα (και με μεγάλη θερμοχωρητικότητα) υλικά. Η κοινή πρακτική (και επειδή είναι δύσκολος ο έλεγχος της θερμοκρασίας) λέει ότι πρώτα ψήνουμε τις πίτσες, όσο ο φούρνος ζεματάει πάνω από 400 βαθμούς, μετά τα ψωμιά και όσο κρυώνει βάζουμε τα φαγητά και τέλος τα μεγάλα κομμάτια κρέατος που θα ψηθούν για πολλές ώρες. Θέλει λοιπόν δοκιμές και εμπειρία και κατά τη γνώμη μου αξίζει η ταλαιπωρία, μόνο όμως αν ο φούρνος είναι καλός. Αλλιώς, προτιμώ μια ψησταριά τύπου kamado όπως η δική μου, όπου μπορώ να ψήσω σχεδόν ό,τι και στον ξυλόφουρνο, με απόλυτη ακρίβεια θερμοκρασίας όμως και με πολλές εξτρά δυνατότητες, ενώ ανάβει πανεύκολα και σε λιγότερο από δέκα λεπτά, χωρίς να απαιτούνται στίβες ολόκληρες από φρύγανα και ξύλα (μένω σε διαμέρισμα και δεν έχω πολύ χώρο στο μπαλκόνι). Ελπίζω να βοήθησα λίγο...

      Διαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...