Δύο χρόνια

Σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα για την ιστορία του παγκόσμιου foodblogging, μέρα γιορτής και χαράς, αντάξια να ανακυρηχθεί εθνική εορτή. Ο λόγος; Το slowchefs, ίσως το καλύτερο foodblog του άνω μαχαλά του Λιτοχώρου, το blog της καρδιάς σας, κλείνει τα δύο χρόνια παρουσίας στο ιντερνετικό στερέωμα. Αν ήταν παρμεζάνα, θα ήταν στην ιδανική ηλικία ωρίμανσης για κατανάλωση. 

Τι έμεινε από αυτά τα δύο χρόνια; Πολλά αλλά το πιο βασικό είναι ότι υποχρεώθηκα να οργανωθώ, να διαβάσω, να αποκτήσω στόχο, πρόγραμμα, συνέπεια στη μαγειρική μου, να γίνω εν τέλει καλύτερος μάγειρας. Ήταν το σωστό βήμα τη σωστή στιγμή, τότε που δεν ήξερα πού να διοχετεύσω την αγάπη μου για το φαγητό. Μου έδωσε κατεύθυνση. Τώρα είμαι σε φάση που ψάχνω το επόμενο βήμα, αν και, παρόλο που υπάρχει ένας μικρός κορεσμός, δεν πρόκειται να σταματήσω να γράφω. Το γράψιμο εξάλλου μου είναι τόσο δύσκολο, το πιο δύσκολο κομμάτι σε μια ανάρτηση από το τρίπτυχο μαγείρεμα - φωτογράφιση - κείμενο, που το καθιστά και τόσο γοητευτικό στα μάτια μου, η απόλυτη πρόκληση.

Από κει και πέρα, και βλέποντας τα στατιστικά του blogger, μάλλον δε με διαβάζουν και πολλοί και, κυριολεκτικά δυστυχώς..., ούτε η μάνα μου. Φτάνουν όμως οι λίγοι, αυτοί κυρίως που με βομβαρδίζουν με ερωτήσεις, που μου δίνουν κίνητρο να συνεχίσω χωρίς εκπτώσεις στη βασική αρχή του slowchefs, την αναζήτηση του τέλειου.

Σήμερα, γιορτάρα μέρα, δεν μαγειρεύω. Θα σας δείξω όμως μια αναπάντεχη ανακάλυψη στην Κατερίνη, όπου δύο φορές το μήνα περίπου πάμε για ψώνια. Μου δείξανε λοιπόν σε μια απόμερη γειτονιά ένα μικρό εργαστήριο λουκουμιών, της Ρίας Παπαζιώγα, μου είπαν ότι είναι καλό, η περιέργεια χτύπησε κόκκινο, τα δοκίμασα και ναι, είχαν δίκαιο. Από τα καλύτερα λουκούμια που έχω φάει. 

Με τέλεια υφή, φρεσκότατα, χωρίς να κολλάνε στο δόντι, αρωματικά, σε διάφορες γεύσεις, ό,τι πρέπει να τα τρώς με τον απογευματινό καφέ. Αγαπημένο μου όλων αυτό με το αμύγδαλο, δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω μέχρι να τελειώσουν. Τελικά απλά παραδοσιακά προϊόντα, καλά φτιαγμένα βέβαια, μπορούν να είναι πολύ ανώτερα από περίπλοκες και ανούσιες συγχρονιές.

Υπάρχει και ομώνυμο κατάστημα στο κέντρο της Κατερίνης αλλά δεν είναι το ίδιο, άλλοι ιδιοκτήτες, άλλα προϊόντα, άλλη ποιότητα. Τα λουκούμια είναι στη Μαραθώνος 1, βάλτε το gps και βρείτε το, αξίζει.

Υ.Γ.: και του χρόνου να γιορτάσουμε τα τρία με πολλές νόστιμες αναρτήσεις...