Θυμάστε την αυγουστιάτικη πανσέληνο, που οργάνωσα ένα event στην Πνύκα, έτσι για να γνωριστούμε; Είχα φτιάξει macarons με ροδάκινο, βερύκοκο και σαφράν και μια μελιτζανόπιτα, ίσα να κεραστούμε το κατιτίς μας θαυμάζοντας το τεράστιο φεγγάρι με θέα την Ακρόπολη. Και το αποτέλεσμα; Τζίφος... Ναι, περάσαμε τέλεια, φάγαμε, παίξανε τα παιδιά στην άπλα του χώρου, ήταν ένα πολύ όμορφο βράδυ αλλά ο βασικός σκοπός δεν επετεύχθη. Μπορεί να ήμασταν καμιά εικοσαριά νοματαίοι, όλοι όμως γνωστοί. Δεν ήρθε ούτε ένας άγνωστος, κάποιος που να διάβασε κάτι στο blog, να είδε την ανοιχτή πρόσκληση και να ήρθε, έστω από περιέργεια. Οπότε αποτυχία σ' αυτόν τον τομέα.
Αρνούμενος να πιστέψω ότι επειδή πλέον γράφω αραιά δεν έχουν μείνει αναγνώστες, αυτή τη φορά θα οργανώσω κάτι πιο δύσκολο. Εδώ στην Πνύκα, όπου ο καθένας μπορούσε απλά να περάσει "τυχαία", να δει, να κόψει κίνηση χωρίς να φοβάται ακόμα κι αν είμαι serial killer, θα το τολμήσει τώρα που η συνάντηση θα γίνει σε κλειστό χώρο; Ελπίζω ναι...
Το Σάββατο λοιπόν, 23 Ιανουαρίου και ώρα 16:00, θα ξεκινήσω να φτιάχνω macarons λεμονιού από το μηδέν, δοκιμάζοντας και τον καινούριο μου τρίφτη αμυγδάλου. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει, έχοντας υπόψη τα εξής:
1. Δεν είμαι επαγγελματίας ζαχαροπλάστης ούτε ισχυρίζομαι ότι ξέρω πολλά γύρω από τη ζαχαροπλαστική, οπότε δε θα είμαι ούτε θα το παίζω δάσκαλος, απλά θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τα macarons. Πολύ ευχαρίστως όποιος ξέρει κάτι παραπάνω να μας το πει, θα είναι λοιπόν πιο πολύ μια ανταλλαγή γνώσεων και ιδεών. Και γι' αυτό θα κάνουμε και τα συγκεκριμένα macarons, δεν τα έχω ξανακάνει, δεν τα ξέρω, θα είναι η πρώτη φορά και δεν έχω σχετική συνταγή. Θα πορευτούμε από κοινού στο άγνωστο (καλά, εντάξει, έχω κάποιες ιδέες, ξέρω τι θα κάνουμε...)
2. Δεν θα είναι σαν σεμινάριο, είπαμε, σκοπός είναι να γνωριστούμε. Στην ουσία ο δικός μου ο ρόλος είναι να καθοδηγώ όποιον θέλει στον τρόπο λειτουργίας της κουζίνας μου, όπου ο βασικότερος κανόνας της είναι η καθαρή δουλειά (παρόλο που μόνο υποχόνδριο δε με λες, περισσότερα στο υστερόγραφο...). Και αφού δεν είναι σεμινάριο,
3. δεν θα υπάρχει κανενός είδους αντίτιμο, εντελώς δωρεάν. Ούτε καν για την επίσκεψη σπίτι μου δε χρειάζεται να κρατάτε κάτι, ως είθισται. Ακόμα και τα υλικά θα τα έχω πάρει ήδη όλα εγώ. Όμως,
4. αν κάποιος έχει λεμόνια από τον κήπο του, αυγά από τις κότες του, αμύγδαλα από την αμυγδαλιά του, βανίλιες από την ορχιδέα του στη Μαδαγασκάρη, κάτι τέλος πάντων, πολύ ευχαρίστως να το φέρει. Απαραίτητη προϋπόθεση να μην ξοδέψει ούτε μισό ευρώ για να το αποκτήσει. Αν πάλι θέλει να φέρει κατιτίς έτσι για το καλό, μπορεί να φέρει μόνο κάτι φτιαγμένο από τα χεράκια του, γλυκάκι, κουλουράκια, κέικ, κάτι να κεραστούμε με τον καφέ. Ξαναλέω, απολειστικά από τα χεράκια του, όχι να αγοράσει από το διπλανό του ζαχαροπλαστείο, ακόμα κι αν είναι τέλειο. Αν κάποιος θέλει να έρθει και δεν μπορεί - δεν έχει χρόνο - δεν θέλει - δεν ξέρει να φτιάχνει, θα έρθει με άδεια χέρια, το προτιμώ. (Καλά, αν κάποιος έχει τυχαία σπίτι του σοκολατάκια του Marcolini, ας φέρει κανα δυο να δοκιμάσουμε, δεν θα πω όχι...).
5. Η κουζίνα μου δεν είναι τεράστια, δεν χωράει άπειρο κόσμο. Το ξέρω ότι θα είναι χιλιάδες αυτοί που θέλουν να έρθουν, όμως θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Και κρίνοντας από την εμπειρία της Πνύκας, θα είμαστε δυο τρεις γνωστοί...
6. Δεν ξέρω ακόμα αλλά υπάρχει πιθανότητα να μας τιμήσει με την παρουσία της διάσημη Ελληνίδα foodblogger, που όμως δεν μπορώ ακόμα να πω άλλα, δεν είναι σίγουρο (ήταν και στην Πνύκα, χάσατε που δεν ήρθατε...).
7. Για να δηλώσετε συμμετοχή αφήνετε δύο σχόλια, ένα με την εκδήλωση ενδιαφέροντος και ένα (που δεν θα δημοσιεύσω) με τα στοιχεία επικοινωνίας, κυρίως το mail ή όποιος θέλει και το τηλέφωνο, για να συνεννοηθούμε για τις λεπτομέρειες.
8. Επειδή μπορεί να πάρει αρκετή ώρα μέχρι να τελειώσουμε, θα κεράσω καφέ και τσάι και αν πεινάσουμε, θα ανάψω και το αυγό να ρίξουμε καμιά παντσετούλα και λουκανικάκι επάνω, έτσι για τη λιγούρα.
9. Όποιος ενδιαφέρεται αλλά φοβάται να έρθει, μήπως και είμαι serial killer, μπορεί να έρθει με παρέα της επιλογής του, αρκεί να δηλώσει το έξτρα άτομο για να κρατήσει θέση και γι΄αυτό.
10. Ελπίζω να έρθετε, πιστεύω να περάσουμε όμορφα...
Υ.Γ.: Άσχετο εντελώς με το θέμα. Πριν από τα χριστούγεννα πήγαμε στο χριστουγιεννάτικο χωριό στην Παιανία, όπου οι μικρές ξεσκίστηκαν με τις ώρες στο παιχνίδι, ήταν τέλεια. Κάποια στιγμή πεινάσαμε και πήραμε να φάμε από τα σχετικά μαγαζάκια που υπήρχαν στο χώρο. Εγώ διάλεξα ένα hot dog. Όσο περίμενα στην ουρά παρατήρησα ότι ο τύπος που τα φτιάχνει, φοράει μεν γάντι αλλά συνέχεια, δεν το βγάζει ποτέ. Ετοιμάζει λουκάνικα, παίρνει τα λεφτά, δίνει ρέστα, όλα με το γάντι. Δε βαριέσαι λέω, άστα να πάνε... Και έρχεται το τελειωτικό. Όση ώρα ζεσταινόταν το λουκάνικό μου (που το έπιασε με το γάντι...) έρχεται ο προμηθευτής του, ξεφορτώνει (πάντα με το γάντι) καμιά πενηνταριά χαρτοκιβώτια (ο ίδιος, όχι ο προμηθευτής...) με πατάτες, ψωμάκια, λουκάνικα και τα σχετικά, βγάζει ένα πάκο με πενηντάρικα, τα μετράει ένα ένα (φτύνοντας που και που να γυρνάνε πιο γρήγορα) πάντα με το γάντι και ναι, μετά έπιασε το λουκάνικό μου, συναρμολόγησε το hot dog και μου το έδωσε. Με το γάντι... Σίγουρα πριν είχε πάει και τουαλέτα, ξύθηκε, καθάρισε τα παπούτσια του, χάιδεψε τη γάτα του και όλα αυτά με το γάντι αλλά δεν τα είδα, δεν μπορώ να πω...
Τι έκανα; Απολύτως τίποτα. Το πήρα, δεν έδωσα στα κορίτσια να δοκιμάσουν, το έφαγα, δεν χόρτασα, δεν πήρα άλλο...
Όχι, δεν είμαι υποχόνδριος.
