Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Μακαρόνια με τόνο

Σήμερα το θέμα μας δεν είναι η συνταγή. Όχι ότι δεν υπάρχει, απλά είναι τόσο απλή που δεν τη λες καν συνταγή. Για την ακρίβεια, είναι η πιο εύκολη και γρήγορη συνταγή σε ολόκληρο τούτο το blog, πιο εύκολη ακόμα κι από τα αχλάδια. Πιο πολύ είναι ένα ευχαριστώ, μαζί με μια παιδική ανάμνηση. Ανάμνηση από την τελειότερη σάλτσα με τόνο που έχω φάει ποτέ, σε γνωστό μοναστήρι της Ευρυτανίας, με Ηγούμενο κορυφαίο μάγειρα, τόσο που όλες οι εκπομπές μαγειρικής που σέβονται τον εαυτό τους τον έχουν επισκεφτεί κάποια στιγμή. 
Εκεί λοιπόν, στα μέσα της δεκαετίας του '80, οι αυγουστιάτικες ντομάτες από τον κήπο σιγόβραζαν για ώρες στο γκάζι, πιο πολύ εξατμιζόταν το νερό τους παρά βράζανε, ακριβώς όπως έμαθα τουλάχιστον είκοσι χρόνια αργότερα ότι πρέπει να γίνεται, μικρός κοιλιόδουλος τρύπωνα στην κουζίνα όταν δεν κοιτούσε κανείς και έπαιρνα κουταλιές και "δοκίμαζα", στο τέλος μπήκε ο τόνος από κονσέρβα και όλοι παραμιλούσαν για το θείο έδεσμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά για χρόνια μετά τους μεγάλους, θειάδες και τα συναφή, που ήταν παρόντες να εκθειάζουν εκείνη τη μακαρονάδα, να αντιγράφουν τη συνταγή αλλά με μέτρια αποτελέσματα, ούτε είχαν τόσο καλές ντομάτες αλλά ούτε, κυρίως, την υπομονή να τις βράσουν για ώρες.
Χρόνια πολλά πέρασαν και κάποια στιγμή φίλος καρδιακός με φιλοξενεί για περίπου ένα μήνα, μέχρι να αδειάσει το σπίτι που νοίκιασα. Εκεί φυσικά ανέλαβα το μαγείρεμα, όμως ο Βασίλης, ο φίλος, μου έδειξε μια μακαρονάδα απλή, απλούστατη, με τόνο, ντομάτα και φέτα, τόσο απλή που τον κοίταξα λίγο δύσπιστος αν αξίζει να τη φτιάξω και να τη φάμε. Είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και τη μοναστηριακή τελειότητα και αμφέβαλα. Επέμενε, είχε δίκαιο, εντελώς διαφορετικό πράμα βέβαια αλλά πολύ καλό μέσα στην απλότητά του.
Πριν από λίγες μέρες ο Βασίλης μας βοήθησε απίστευτα σε ένα οικογενειακό μας θέμα, οπότε κατευθείαν, σαν ελάχιστο ευχαριστώ, έφτιαξα μετά από χρόνια τη μακαρονάδα του. 






Μάλιστα η συγκεκριμένη είχε κι έναν έξτρα κρυμμένο άσσο στα υλικά της. Τόνος Αλοννήσου, τόσο γνωστός και διάσημος αλλά και τόσο ακριβός που δεν τον είχα δοκιμάσει ποτέ, προτιμούσα να αγοράσω φρέσκο στην ίδια τιμή παρά να πάρω σε βαζάκι, έτοιμο, κονσέρβα. Λάθος μου...






Απλά καμία σχέση με τις υπόλοιπες κονσέρβες τόνου της αγοράς, σε τελείως διαφορετικό επίπεδο γεύσης και, κυρίως, υφής. Βέβαια, δεν ψήθηκα να τον αγοράσω, μου τον φέρανε φίλοι από την Αλόννησο που πήγαν διακοπές και μου ανοίξανε τα μάτια. Ξετρελλαθήκαμε οικογενειακώς, οπότε πήγα κατευθείαν και τον πήρα για τις ανάγκες της ανάρτησης. Και καθόλου δε μας χάλασε που φάγαμε το ίδιο φαγητό Δευτέρα και Παρασκευή...
Και μια παρένθεση για ένα θέμα που έχω ξαναπεί σε παλιότερη ανάρτηση. Τα μακαρόνια, τα ζυμαρικά γενικά, είναι φαγητό. Τέλος. Όχι σαλάτα. Υπάρχουν ωμές σαλάτες και βρασμένες σαλάτες. Κρύες και ζεστές. Σαλάτες με λαχανικά και φρούτα. Με ζυμαρικά όμως είναι φαγητά, κρύες μακαρονάδες. Όχι σαλάτες. Αλλιώς και τα παϊδάκια τα αρνίσα είναι φρούτο, ή επιδόρπιο, εξάλλου μετά από οργιώδεις κρεοφαγίες πάντα παίρνουμε στο τέλος και δυο κιλά παϊδάκια για τη χώνεψη, αυτό όμως δεν τα κάνει φρούτα ούτε λουκούμια (ακόμα κι αν είναι)... Κλείνει η παρένθεση.
Ζυμαρικά με τόνο λοιπόν, ντομάτα και φέτα, μια απλή και πεντανόστιμη συνταγή.
Υλικά: ζυμαρικά
            τόνος σε βαζάκι
            τυρί φέτα
            ντομάτα
            αλάτι, πιπέρι, λάδι, φρέσκια ρίγανη (προαιρετικά)

Τι ζυμαρικό; Ό,τι θέλουμε. Τη Δευτέρα κάναμε πένες, σήμερα λιγκουίνι, την επόμενη ό,τι θα έχει το ντουλάπι. Ποσότητες; Όσο θέλουμε. Εμείς, δύο ενήλικες και δύο μικρές τρώμε ακριβώς ένα πακέτο, χωρίς υπόλοιπα για το βράδυ. Τα υπόλοιπα υλικά κατά βούληση.






Η διαδικασία αυτονόητη. Βράζω τα ζυμαρικά σε μπόλικο αλατισμένο νερό, δεν ακολουθώ τους χρόνους της συσκευασίας, δοκιμάζω συνεχώς, στραγγίζω αρκετά al dente, επιστρέφω στην κατσαρόλα και λαδώνω ελαφριά. Και όλα αυτά στην καινούρια μου κατσαρόλα, που μόνο καινούρια δεν είναι, την υπεξαίρεσα από ένα ντουλάπι κουζίνας που καθόταν από πάνω για βιτρίνα τα τελευταία 45 χρόνια τουλάχιστον.






Κόβω τη ντομάτα σε κυβάκια, το ίδιο και τη φέτα και συναρμολογώ. Λιγκουίνι, ντομάτα, φέτα, τόνος, λάδι από τον τόνο, πιπέρι, φρέσκια ρίγανη και έτοιμο.






Τόσο απλό. Να δω τώρα τι θα μου σούρουν όλοι όσοι με κατηγορούν για τις χρονοβόρες συνταγές μου. Ξέρω από τώρα τι θα πουν, σα να τους ακούω ήδη. "Δεν είναι δικιά σου η συνταγή κύριος, είναι του Βασίλη...". 



  


Και ξαναλέω, μπορεί να φαίνεται απλοϊκή, είναι όμως τόσο ταιριαστά τα επιμέρους στοιχεία που το σύνολο κερδίζει τις εντυπώσεις.






Η συγκεκριμένη εκδοχή απογειώνεται από τα απίθανα υλικά που χρησιμοποίησα, τόσο τα ζυμαρικά, η φέτα που είναι από τις καλύτερες που έχω βρει στην Αθήνα, οι ντομάτες στα καλύτερά τους αυτή την εποχή και φυσικά ο θεϊκός τόνος, επιβεβαιώνουν την κυρίαρχη τάση στη γαστρονομία τα τελευταία χρόνια, ότι δεν υπάρχει συνταγή, υπάρχει μόνο κορυφαία πρώτη ύλη και σεβασμός στη χρήση της.
Θα ξαναγοράσω τόνο Αλοννήσου; Χμμμ, δεν ξέρω, ίσως προτιμήσω να τον πάρω φρέσκο όποτε έχει ο ψαράς μου και να τον ψήσω όπως ακριβώς θέλω, όπου και μπορώ να τον βάλω σε μακαρονάδα. Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα φάγαμε καλά, πολύ καλά...

Υ.Γ.: Έχει περάσει πολύς καιρός γι' αυτό το υστερόγραφο, όλο κάποιο άλλο έπαιρνε τη θέση του. Πριν μετακομίσουμε στην Αθήνα πήγα για λίγες τελευταίες δουλειές στη Θεσσαλονίκη και από την αγαπημένη μου κάβα πήρα μια μπύρα που με τράβηξε αποκλειστικά η ετικέτα της.






Ο νάνος, γαλλική, πολύ αρωματική και ωραία, την ήπιαμε στην Αθήνα όταν το σπίτι μας ήταν γιαπί και πολύ μας άρεσε οικογενειακώς. Και παρόλο που εδώ και πολύ καιρό προτιμούμε τις ελληνικές μπύρες, κυκλοφορούν πλέον απίθανες, μια στο τόσο μας αρέσουν και οι ξενόφερτες...

8 σχόλια:

  1. Πρώτον που βρήκες τον τόνο, και δεύτερον αυτή η μπύρα μόνο Θεσσαλονίκη υπάρχει;;
    Όσο για το σύντομο της συνταγής εγώ το βρίσκω εξαιρετικό υπάρχουν μέρες που θέλεις μόνο αυτό το σύντομο.
    Μόλις βρω τον τόνο θα το φτιάξω, ξέρεις ο Θ. όποτε τον ρωτάω τι θα φάμε όλο πάστα λέει.
    Καλό ΣΚ αν και είναι πολύ ζεστό δεν αντέχω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Τον τόνο το βρήκα στο γνωστό μπακάλικο της Σοφοκλέους και τη μπύρα την είχε ο Θανόπουλος που πήγα ψάχνοντας να βρω αλεύρι για τις τορτίγες. Ο Θ. είναι ίδιος με τις μικρές, όοοοτι και να ρωτήσουμε οποιαδήποτε μέρα και στιγμή, πάντα μακαρόνια λένε...

      Διαγραφή
  2. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον συνδυασμό τόνου και φέτας.
    Θα το δοκιμάσω όμως σίγουρα. Τόνο Αλλονήσου δεν έχω δοκιμάσει. Μου αρέσουν και οι φωτογραφίες σου, με ξελίγωσαν. Φιλιά στα κορίτσια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Δεν μόνο τόνος - φέτα, είναι και ντομάτα, εκεί είναι η διαφορά. Δοκίμασέ το, είναι καλό. Πολλοί προτιμούν τη ντομάτα και τη φέτα στον τρίφτη, σίγουρα όμως όχι στο μούλτι.

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα

    Προς αποκατάσταση της αλήθειας θα πρέπει να διευκρινήσω πως πραγματικά δεν έκανα απολύτως τίποτα σχετικά με το οικογενειακό θέμα.
    Παραδέχομαι όμως ότι βοήθησα απίστευτα στο να εξαφανιστούν το μπριάμ και τα χάμπουργκερ του Σαββάτου...
    Σχετικά με την συνταγή ας μου επιτραπεί να διευκρινίσω τα εξής βασικότατα:
    α. Η ντομάτα πρέπει απαρέγκλιτα να τρίβεται στην τρίφτη(όχι κυβάκια) όπως και η φέτα(στην ίδια πλευρά, αυτή με τα μεγαλύτερα ανοίγματα).
    β. Πρώτα τρίβουμε την φέτα, απο πάνω εν συνεχεία απλώνουμε την ντομάτα και στο τέλος τον τόνο.
    γ. Εμένα μου αρέσει στο τέλος να ρίχνω λίγο ελαιόλαδο και να τρίβω λίγη ρίγανη.
    Ο λόγος για τα α. και β. είναι ότι έτσι και μόνον έτσι αναμιγνύονται όπως πρέπει τα υλικά και επομένως υπάρχει και το σωστό γευστικό αποτέλεσμα, δηλαδή να τρως κοιτώντας στο υπερπέραν και μέχρι να αδειάσει το πιάτο.

    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Μπορεί να μην έκανες τίποτα αλλά αν δεν ήσουν εσύ ακόμα θα τρέχαμε. ΄Ατιμη Αθήνα, κάποτε θα σε μάθουμε. Σκέψου ότι ήδη είχα βρει λύση ανάγκης από...Θεσσαλονίκη. Τώρα όσο για τα άλλα, ναι, τα έχω δοκιμάσει, σε νιώθω, συμφωνώ μαζί σου ως προς την αίσθηση αλλά το προτιμώ κυβάκια... Απο πάνω βάζω και γω λάδι και ρίγανη. Ωστόσο, όσο καλό κι αν είναι, είναι από τα φαγητά που δεν κοιτάς το υπερπέραν, μένεις καρφωμένος στο πιάτο μέχρι να τελειώσει. Το υπερπέραν ταιριάζει σε άλλου τύπου πιάτα, θα φτιάξω και θα σου πω να έρθεις να τα φάμε...

      Διαγραφή
  4. τονος και τοματα ειναι αηδια. θα ξερασω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...