Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Οι αποτυχίες της κολοκύθας

Αύριο γιορτάζουν στην Αμερική το Halloween (όχι, δεν είναι απόκριες...) και ο διαδικτυακός κόσμος του φαγητού έχει κατακλυστεί από κολοκύθες. Στο σπίτι μας, αν και ακολουθούμε και στο φαγητό μια κάποια στοιχειώδη εποχικότητα, εκεί που πραγματικά του δίνουμε και καταλαβαίνει είναι τα βιβλία που διαβάζουμε. Εκεί όλα είναι της εποχής, φρέσκα φρεσκότατα, υπάρχει θεματολογία για όλο τον χρόνο. Τα παραμύθια που ακούν οι μικρές την τελευταία εβδομάδα είναι γεμάτα μάγισσες και ξωτικά και φαντάσματα και όλα τα τρομαχτικά της δυτικής κουλτούρας. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για τα αναγνώσματά μας εδώ, με τη γλαφυρή περιγραφή της Γεωργίας. 






Φυσικά δεν θα μπορούσα να απέχω από το spooky σκηνικό και εδώ και καιρό έκανα δοκιμές με κολοκύθα για να συμμετέχω και γω στο όλο κλίμα. Κολοκυθόσουπα και γλυκό του κουταλιού κολοκύθι έδειξα πέρυσι, ενώ τις κολοκυθόπιτες δεν τις πολυσυμπαθώ. Πρώτη σκέψη ήταν να φτάξω macarons με κολοκύθα. Το να μπει η κολοκύθα στα κελύφη αποκλείστηκε γρήγορα, η κρέμα με κολοκύθα αποδείχτηκε δύσκολη και η πρωτοποριακή ιδέα έσβησε άδοξα. Δεύτερη σκέψη να χρησιμοποιήσω τον ασβέστη για να πετύχω τραγανή υφή εξωτερικά αλλά σε αλμυρή παρασκευή.






Έκοψα την κολοκύθα σε κυβάκια, την έβαλα στον αβέστη για τρεις ώρες, την ξέπλυνα με άφθονο νερό και την βούτηξα και σε βραστό νερό για δύο λεπτά, έτσι ώστε να είμαι σίγουρος ότι θα φύγει εντελώς ο ασβέστης.






Την έβρασα σε σκούρο ζωμό κοτόπουλου για περίπου είκοσι λεπτά, την άφησα να κρυώσει, σκούπισα τα κυβάκια να στεγνώσουν και άναψα την ψησταριά για να ψήσω τις... συνοδευτικές παντσέτες αλλά και την ίδια την κολοκύθα, ενώ συμπύκνωσα και τον ζωμό μαζί με κρασί σε μια πεντανόστιμη σάλτσα. Για την απαραίτητη νότα σκορδίλας έφτιαξα και ένα πουρέ από σκόρδο confit.






Το ψήσιμο ήταν πολύ σύντομο, οι παντσέτες, που τις είχα από βραδίς στην άλμη, γίναν τέλειες και η κολοκύθα πήρε ένα ωραίο χρώμα από τα κάρβουνα. Αποτέλεσμα; Τζίφος...






Το κρέας με τη σάλτσα και τον πουρέ σκόρδου, πασπαλισμένα και με λίγο καπνιστό μπούκοβο δικιάς μου παρασκευής, είναι μαγικός συνδυασμός και πεντανόστιμα. Η κολοκύθα όμως άστα να πάνε. Ποτέ δεν τη συμπάθησα σε μεγάλα κομμάτια, κυρίως ψητή, που την προτείνουν πολλοί και η προσεκτική και χρονοβόρα παρασκευή δεν την βοήθησε και πολύ. Εξακολουθεί να μου θυμίζει γλυκοπατάτα που επίσης δεν πολυσυμπαθώ, οπότε στο πλαίσιο της ειλικρίνειας δεν μπορώ να ισχυριστώ από ταπεινό μου blog τι γαμάτο φαγητό έφτιαξα πάλι ο άτιμος... Μπορεί στους λάτρεις τις κολοκύθας να αρέσει, να το ζηλέψουν και να το κάνουν. Μακάρι και πολύ θα χαρώ να το μάθω, όμως από τη στιγμή που δε μου άρεσε δεν ξέρω και αν ήταν καλό οπότε καταγράφεται στις παταγώδεις αποτυχίες.
Η ιδέα των macarons όμως δε μου έφυγε εντελώς. Ήθελα να τα φτιάξω χρησιμοποιώντας τα πολύ ωραία αχλάδια φέτελ που κυλοφορούν στην αγορά και προσπαθούσα να βρω λύσεις. Πολλές δοκιμές, με άσπρη σοκολάτα, με ζελατίνη, με βούτυρο, με κρέμα γάλακτος χτυπημένη, με το αχλάδι σε κυβάκια, σε πουρέ, παρέλασαν ένα σωρό από τον πάγκο μου. Τελικά αυτή που μου άρεσε ήταν με κουβερτούρα γάλακτος, πέτυχα με διάφορες αναλογίες αχλαδιού και σοκολάτας τη γεύση που ήθελα. Ξανά μανά τζίφος. Η δοκιμαστική συνταγή φαγώθηκε πριν κρυώσει, θεώρησα αυτονόητο ότι όταν κρυώσει θα σφίξει επαρκώς, κάτι που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ όταν έφτιαξα την κανονική κρέμα για να γεμίσω τα macarons.






Είχα ήδη φτιάξει και τα κελύφη, οπότε για να μην πετάξω την κρέμα πρόσθεσα αρκετή επιπλέον κουβερτούρα, με αποτέλεσμα το αχλάδι να μην είναι πλέον αντιληπτό. Κρίμα, γιατί κατά τα άλλα είναι πολύ νόστιμα. Αποδείχτηκε όμως περίτρανα ότι όσο καλός και αν είμαι στην ζαχαροπλαστική, είμαι καλός μόνο όσο κάνω συνταγές άλλων, δεν το 'χω με άγνωστα μονοπάτια. Θα ήταν εξάλλου λίγο ιεροσυλία. Εδώ κοτζάμ Pierre Hermé, μάγος των macarons, λέει ότι του παίρνει περίπου ένα χρόνο να φτιάξει καινούρια συνταγή, πώς πίστευα ότι με μερικές δοκιμές εγώ θα τα κατάφερνα; 
Τελικά οι μόνες που το ευχαριστήθηκαν ήταν οι μικρές που σκάλισαν τις κολοκύθες και τις στολίσαν μάλιστα με γκλίτερ.






Μετά από τόσες αποτυχίες, ελπίζω ότι ο επόμενος εποχιακός στόχος, η Μέρα των Ευχαριστιών, θα πάει καλύτερα. Θέλω να δείξω επιτέλους γαλοπούλα ολόκληρη και γεμιστή, συνταγή πιο εύκολη και, θέλω να πιστεύω, σίγουρη επιτυχία. Κι εδώ όμως υπάρχει δυσκολία, κυρίως στην εξεύρεση πρώτης ύλης, που δυστυχώς στην Ελλάδα κυκλοφορούν μόνο τα Χριστούγενα. Έχει κανείς στο χωριό του να μου στείλει μία; Πληρώνω όσο όσο... 

Υ.Γ.: Μετά από πολλούς μήνες πήγαμε για ψώνια στην Κατερίνη και πήραμε καινούριες μπύρες να δοκιμάσουμε.






Μαζί πήραμε και ένα apple cider, το διαβάζει συνεχώς η Γεωργία στα βιβλία της και το ζήλεψε. Έτσι και παλιότερα δοκίμασε την τζιτζιμπύρα που πίνουν στα μυθιστορήματα, απογοητεύτηκε αλλά δεν την αποθάρρυνε και αγόρασε τον μηλίτη. Κάπως καλύτερα αυτή τη φορά, ανεκτός, σχετικά ευχάριστος αλλά δεν πιάνει μία μπροστά στις τέλειες μπύρες που στέκονται δίπλα του. Ίσως οι ήρωες των βιβλίων πρέπει να αλλάξουν γούστα...

12 σχόλια:

  1. Η κολοκυθα κρατησε και το σχήμα της και προσωπικά την προτιμω με την αλμυρη της εκδοχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω, μόνο στην κολοκυθόσουπα μου αρέσει, άντε και στην παραδοσιακή μαμαλίγκα, πίτα μόνο με χυλό που γίνεται με τριμμένη κολοκύθα, αυγά, τυρί και λίγο αλεύρι.

      Διαγραφή
  2. Ε, νομίζω πως είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου. Η κολοκύθα ψητή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο όντως, μαζί με μπαχαρικά (ειδικά αν καίνε και λίγο π.χ. τσίλι ή μπούκοβο) και σκόρδο γίνεται πολύ ωραία (το έχω κάνει ακολουθώντας ακριβώς συνταγή του Jamie Oliver).
    Τώρα από γλυκά, εκεί κι αν προσφέρεται για ένα σωρό πειραματισμούς. Μια εποχή που με είχε πιάσει και μένα κολοκυθο-μανία, έκανα μέχρι και μελομακάρονα με κολοκύθα! Και σε πανακότα με σιρόπι μελιού ήταν πολύ καλή. Τώρα τα μακαρόνς ακούγονται πολύ ιντριγκαδόρικα, κρίμα που το σχέδιο ναυάγησε.
    A, από τις μπύρες εμένα μου άρεσε πολύ η βόρεια IPA από τις Σέρρες, έπρεπε να πάρεις 2 - 3 ακόμα για καβάτζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρός αλλά δε μου άρεσε... Τελικά τους πειραματισμούς με την κολοκύθα θα τους αφήσω στη σύζυγο, όπου έφτιαξε τον τελευταίο καιρό ψωμί κολοκύθας, κέικ, μπισκότα και ό,τι άλλο της γυαλίσει στα blogs βιβλίων που διαβάζει.
      Η βόρεια είναι η μόνη που δεν δοκίμασα ακόμα, αν μας αρέσει θα την ξανατιμήσουμε.

      Διαγραφή
  3. Το πιάτο μοιάζει νόστιμο κι από θέα σκίζει!
    Καλημέρα Κλεομένη.

    υ.γ.
    Διάβαζα την ανάρτησή σου για την μαντεμένια κόκκινη, την οποία κι εγώ είχα αγοράσει εδώ και 4-5 χρόνια, ξεκινώντας από μια εμμονή... Θα την δεις, κατσαρόλα κι εμμονή σύντομα.

    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Μπορεί να μοιάζει όμορφα αλλά η άτιμη η κολοκύθα δε μου κάθεται με τίποτα.
      Αυτή η κατσαρόλα είναι ο λόγος που όλα μου τα λεφτά τα έφαγα σε απίθανα μαγειρικά σκεύη και είμαι πλέον άφραγκος... Μου άνοιξε τα μάτια και είδα πόση διαφορά κάνει ένα καλό σκεύος.

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα, με την κολοκύθα έχω πειραματιστεί σε φαγητά σε διάφορους συνδυασμούς, δεν ήταν άσχημη.
    Σε πίτες προτιμώ αυτές που έχω φέρει από το χωριό που δεν είναι πορτοκαλί σε γλυκές και αρμυρές εκδοχές.
    έχω επίσης φτιάξει και ψωμάκια με συνταγή φίλης σε κάποια μάζωξη και άρεσαν πολύ.
    Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λένε!!
    Θα ήθελα να φτιάξω αυτά τα φαναράκια αλλά δεν ξέρω πότε θα κόψω την τεράστια κολοκύθα που βρίσκεται στη βεράντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Οι συγκεκριμένες κολοκύθες αγοράστηκαν από τη λαϊκή της Λάρισας με πολύ συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, να σκαλιστούν για το Halloween. Και γω προτιμώ τις κίτρινες κολοκύθες, η κόκκινη μου αρέσει μόνο στην κολοκυθόσουπα. Έφτιαξα και λίγο γλυκό με την ίδια κόκκινη και δεν μου άρεσε επίσης καθόλου...

      Διαγραφή
  5. Σχετικά με το υστερόγραφο... τζιτζιμπύρα της προκοπής είναι μόνο η κερκυραϊκή, η οποία όμως δυστυχώς (αναγκαστικά) πουλιέται μόνο στην Κέρκυρα. Οι εμφιαλωμένες του σουπερμάρκετ, δεν συγκρίνονται σε γεύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω, δεν ξέρω, δεν την έχω δοκιμάσει. Από την άλλη όμως δεν ξέρω αν και οι ήρωες των μυθιστορημάτων που διαβάζει η Γεωργία την έχουν δοκιμάσει...

      Διαγραφή
  6. Μόλις βρήκα το blog σου ! Ωραίες φωτογραφίες ! Τα macarons φαίνονται εξαιρετικά ! Μπράβο ! Και είναι λίγο δύσκολα από όσο ξέρω. Άρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Τα macarons είναι σχετικά δύσκολα, θέλουν λίγη προσοχή. Τα περιγράφω αναλυτικά τρεις φορές, νομίζω αξίζει να το τολμήσεις, αν έχεις πολλή υπομονή...

      Διαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...