Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Επιλογές

Και έρχεται μια γιορτή στο σπίτι. Και περνάω τουλάχιστον μια εβδομάδα διαβάσματος, σχεδιασμού, προετοιμασιών, αγορών, μαγειρέματος, βάζοντας όλο μου το είναι, προσπαθώντας να πετύχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και έρχεται η σύζυγος που επιθυμεί να φτιάξει και αυτή κάτι, κάτι εύκολο και απλό, με ιδιαίτερη προτίμηση στις φλογέρες με σαλαμοκάσερο που της είχα δείξει παλιότερα πώς γίνονται. Και την ημέρα της γιορτής δέχομαι το χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Όλοι εκθειάζουν τις τέλειες, μοναδικές και ανεπανάληπτες δημιουργίες μου αλλά η μάχη δίνεται πάνω από τις φλογέρες, αυτές ζητάει ο κόσμος και ιδιαίτερα τα παιδιά, αυτές τελειώνουν πρώτες. 
Αφήνοντας στην άκρη τον πληγωμένο εγωισμό του αιθεροβάμονος μάγειρα, το γεγονός αυτό προκαλεί δύο σκέψεις. Η πρώτη αφορά το κατά πόσο, ενώ συνεχώς αναζητούμε το καλύτερο, το καινούριο, το εντυπωσιακό, το ωραίο, τελικά καταλήγουμε να προτιμούμε το απλό και το οικείο, αυτό που ξυπνάει παιδικές γευστικές μνήμες. Η δεύτερη σκέψη αφορά τις ίδιες τις φλογέρες. Με τόση προτίμηση από όλους, κερδίσανε επάξια μια θέση σ' αυτό το blog, τους αξίζει μια λεπτομερής καταγραφή. Φλογέρες λοιπόν με σαλάμι και κασέρι, μια απλή και εξόχως νόστιμη συνταγή, κατάλληλη και για παιδικό πάρτυ.




Υλικά για ταψί 40Χ24cm: ένα πακέτο φύλλο κρούστας
                                         300γρ regato
                                         450γρ κασέρι (πικάντικο κατά βούληση)
                                         300γρ πάριζα
                                         200ml κρέμα γάλακτος 15%
                                         4 αυγά
                                         100γρ βούτυρο
                                         100ml περίπου φρέσκο γάλα

Στη μεγάλη μπασίνα σπάω τα αυγά, προσθέτω την κρέμα γάλακτος και χτυπάω καλά με τον αυγοδάρτη.





Τρίβω τα τυριά και τα προσθέτω στο μείγμα. Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα κασέρι Όλυμπος που ήταν μετρίως πικάντικο, αν και το αγαπημένο μου είναι το παλαιωμένο του Προίκα από τον Σοχό ή του Χατζηιωαννίδη από την Ξάνθη που φυσικά δεν τα βρήκα στην αγορά... Για σαλάμι χρησιμοποίησα πάριζα Εν Ελλάδι της Creta Farm.





Απλώνω τα φύλλα στην επιφάνεια εργασίας. Για τις φλογέρες απαιτείται οπωσδήποτε φύλλο κρούστας, το πιο χοντρό χωριάτικο δεν κάνει λόγω του τυλίγματος, δεν δίνει καλή υφή όταν ψήνονται. 





Βάζω το φύλλο με τη μεγάλη πλευρά προς το μέρος μου. Κόβω την πάριζα στα τρία και την απλώνω λίγο πιο μέσα από την άκρη του φύλλου σε όλο το μήκος αυτού. Από πάνω βάζω από το μείγμα των τυριών σε αρκετά γενναία ποσότητα. Κανονικά θα έβαζα και δεύτερη σειρά πάριζα αλλά δεν αρέσει στη σύζυγο, οπότε πάσο, είπαμε, απλές γεύσεις. Εν τω μεταξύ έχω λειώσει σε κατσαρολάκι το βούτυρο και το απλώνω με το πινέλο στο υπόλοιπο, ακάλυπτο φύλλο.





Τυλίγω προσεκτικά το φύλλο και το μεταφέρω στο ταψί που το έχω λαδώσει. Το φύλλο είναι μεγαλύτερο από το ταψί, εξέχει αλλά δεν το κόβω. Απεναντίας, γυρνάω τις άκρες προς τα επάνω, όπου έτσι γίνονται τραγανές ενώ ταυτόχρονα δεν χύνονται τα τυριά που λειώνουν. Συνεχίζω με τα υπόλοιπα φύλλα, ενώ συνολικά χωράνε εφτά. Τις περιχύνω με το γάλα και με το βούτυρο που έχει περισσέψει, επιμένοντας λίγο στις εκτεθειμένες γωνίες για να γίνουν νόστιμες και τραγανές.





Τις χαράζω με το μαχαίρι στα σημεία που θα τις κόψω στο σερβίρισμα έτσι ώστε να φεύγει από μέσα ο αέρας και τις βάζω στον προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα για περίπου 45 λεπτά. Αφήνω λίγο να κρυώσουν και σερβίρω.






Αυτή είναι η βασική συνταγή που φυσικά σηκώνει ατελείωτες παραλλαγές. Από τα τυριά, που ο καθένας επιλέγει τα δικά του αρκεί να λειώνουν όμορφα, μέχρι προσθήκη διάφορων υλικών όπως πιπέρι, πάπρικα για να γίνει λίγο ροζ η γέμιση, πιπεριές ψιλοκομμένες, ελιές, μανιτάρια, παστουρμά και ντομάτα, οτιδήποτε. Όμως έτσι πάμε ξανά σε άλλα μονοπάτια, γίνονται πιο περίπλοκες, χάνουν την απλότητα για την οποία όλοι ξετρελλαίνονται.
Όμως δε μπορούσα να μείνω σ'αυτές. Ήθελα οπωσδήποτε να εξελίξω λίγο τη συνταγή αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένει αποδεκτή από τον κύριο πρεσβευτή της απλής και παιδικής γεύσης, τη γυναίκα μου. Η λύση προέκυψε τυχαία ένα βράδυ που πειραματιζόμουν. Διαφορετικό τύλιγμα, λαρδί αντί για βούτυρο και ψήσιμο στο τηγάνι και στο φούρνο.
Κόβω το φύλλο στα τρία στη μεγάλη διάσταση. Απλώνω γέμιση όπως και στις άλλες, βάζοντας αυτή τη φορά τη διπλή δόση  πάριζας, χωρίς όμως να φτάνει στις άκρες όπου αφήνω ένα μικρό περιθώριο. Γυρίζω προς τα μέσα αυτή την άκρη και χωρίς να βουτυρώσω το φύλλο το τυλίγω σε ρολό.







Συνεχίζω με την υπόλοιπη γέμιση, ενώ αν περισσέψουν φύλλα τα φτιάχνω πουγκάκια με κάποιο φρούτο ή κρέμα ή ό,τι άλλο μου έρθει εκείνη την ώρα, ίσα για να έχουμε και επιδόρπιο. Αν βαριέμαι απλά τα πετάω, ένα ή δύο είναι.






Μέχρι τώρα δεν έχω χρησιμοποιήσει λιπαρή ουσία για το φύλλο γιατί τα ρολάκια θα τηγανιστούν λίγο πριν μπουν στον φούρνο. Ζεσταίνω το μαντεμένιο τηγάνι σε μέτρα φωτιά για να μην αρπάξουν από κάτω και ρίχνω μια γεμάτη κουταλιά λαρδί. 






Μόλις ζεσταθεί βάζω τα ρολάκια και τα αφήνω να πάρουν χρώμα. Τα γυρίζω από την άλλη και τα μεταφέρω στο φούρνο, όπου πλέον ψήνονται από όλες τις πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο γίνονται πολύ πιο γρήγορα και αρκετά πιο ζουμερά.







Για συνοδεία έφτιαξα μια απλή δροσερή σαλάτα και ένα τζατζίκι, όπου χρησιμοποίησα και πρόβειο και στραγγιστό γιαούρτι.






Πέρσαν το τεστ; Ναι, παρέμειναν αναγνωρίσιμες σαν απλές φλογέρες. Για μένα όμως ήταν πολύ ανώτερες, τόσο λόγο του αρώματος που έδωσε το λαρδί όσο και λόγω του τρόπου μαγειρέματος. Δυστυχώς δεν βολεύει να γίνουν σε μεγάλες ποσότητες οπότε δε νομίζω να περάσουν ποτέ το τεστ της γιορτής με τον πολύ τον κόσμο. 





Ακόμα όμως και στην απλή εκδοχή είναι πραγματικά πολύ ωραίες. Χρειάζονται μερικές δοκιμές για να ρυθμίσει ο καθένας ανάλογα με τα γούστα του την ποσότητα της γέμισης που χρειάζεται, έτσι ώστε να του φτάνει για να τις γεμίσει όλες, ενώ αν περισσέψει γίνεται με ελαφρύ πανάρισμα νόστιμες κασεροκροκέτες. 
Και είναι τόσο ωραίες όταν πετύχουν που σχεδόν είμαι έτοιμος να βάλω τον εγωισμό μου στην άκρη και να αναγνωρίσω ότι μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα στις καλύτερες παρασκευές μου που προορίζονται για ένα πάρτυ. 

7 σχόλια:

  1. παρολο που δεν μου αρεσουν τα σαλαμοκασερα σε ψημενες εκδοχες (τα προτιμω ωμα) νομιζω πως ζηλεψα.. κ πεινασα λιγακι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή δεν σου αρέσουν τα τοστ; Εντυπωσιάζομαι... Ωστόσο σε δικαιολογώ που ζήλεψες, είναι όντως πολύ ωραίες.

      Διαγραφή
  2. Το μαντεμένιο τηγάνι της φωτογραφίας, τι μάρκας είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χριστέ μου, αυτές τις φλογέρες τις κάνει και η μαμά μου στο τηγάνι, αλλά τις πανάρει πρώτα σε αλεύρι και μετά ασπράδι και μετά τυρί τριμμένο και μετά πάλι ασπράδι και μετά τριμμένη φρυγανιά και μετά τις τρως και πας στα ουράνια!!! ματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστή η μαμά, μου έβαλες ιδέες να τις πανάρω και γω τις φλογέρες...

      Διαγραφή
    2. χεχε! πάει η δίαιτα!

      Διαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...