Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Για μια καραβιδομακαρονάδα

Έχουν περάσει ακριβώς τέσσερα χρόνια. Η νυχτερινή βάρδια στη δουλειά προμηνύονταν βαρετή και ατελείωτη, από εκείνες που δεν τρέχεις όλο το βράδυ και οι ώρες περνούν βασανιστικά αργά. Η παρέα όμως των συναδέλφων ήταν τέλεια, οπότε γρήγορα πέσαν τα σχετικά τηλέφωνα. Παραγγελία στο καλύτερο ψαρομάγαζο της πόλης, αν όχι του κόσμου..., στην Κάτω Τούμπα, πολύ κοντά στο τότε σπίτι μου. Πηγαίνοντας στη δουλειά λοιπόν πέρασα και πήρα μια λαχταριστή καραβιδομακαρονάδα. Άλλος φρόντισε για το κρασί και το σκηνικό στήθηκε. Ανάμεσα στα μουγκρητά της απόλαυσης και το ρούφηγμα της σάρκας των καραβίδων, η κουβέντα γύρισε στα ταξίδια και ειδικότερα στα βουνά. Και τότε έπεσε η πρόταση. Ψήνεσαι για ένα ταξίδι στη Λατινική Αμερική για τριανταδύο μέρες; Θα πάμε και στις Άνδεις στο διάσημο Inca trail που οδηγεί με τέσσερις μέρες περπάτημα στο Machu Picchu.
Το έχω ξαναπεί, όταν μου γίνονται τέτοιες προτάσεις χρειάζομαι μερικά δευτερόλεπτα για να αποφασίσω. Τώρα χρειάστηκε λίγο παραπάνω, ίσα μέχρι να ρωτήσω στη δουλειά αν μπορώ να πάρω όλη την άδειά μου μαζεμένη. Λεφτά είχα γιατί σκόπευα να πάρω αυτοκίνητο αλλά εννοείται προτίμησα το ταξίδι από το να το αγοράσω και μετά να μην έχω μία να το ταξιδέψω...


Η La Paz, πρωτεύουσα της Βολιβίας, η πιο ψηλά χτισμένη πρωτεύουσα του κόσμου, στα 4000 μέτρα

Στο ταξίδι γνωρίσαμε έναν εντελώς αλλιώτικο κόσμο, που άλλαζε συνεχώς από τόπο σε τόπο. Η ζούγκλα του Αμαζονίου με τα άπειρα ζώα και την οργιώδη βλάστηση, η έρημος στο νότιο Περού που δεν βρέχει ποτέ με τα περίεργα σχήματα σκαλισμένα στο έδαφος που φαίνονται μόνο από αεροπλάνο, τα υψίπεδα της Βολιβίας με κάθε λογής γεωλογικό φαινόμενο, η παλιά πρωτεύουσα των Ινκας, το Κούζκο, με την εξόρμηση στις Άνδεις, όλα μας άφησαν άφωνους και μαγεμένους.


Το colibri από τις απόκοσμες γραμμές των Nazca, που πολλοί πιστεύουν ότι τις έκαναν εξωγήινοι


Οι αρχαίοι πολιτισμοί της περιοχής μας εντυπωσίασαν όχι τόσο για τα γνωστά τους κτήρια, όσο για τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας τους και τη σχέση τους με το περιβάλλον.



Ξεδιάλεγμα της πατάτας και άπλωμα στον ήλιο να στεγνώσουν, στο χωριό Chinchero, στα 3800 μέτρα υψόμετρο


Κάναμε και μια βόλτα με ταχύπλοο μέχρι τα νησιά Ballestas στον Ειρηνικό ωκεανό, εκεί όπου παράγεται το γκουανό, λίπασμα από τις κουτσουλιές από τα εκατομμύρια θαλασσοπούλια που ζουν εκεί, τους πιγκουίνους και τα θαλάσσια λιοντάρια.



Θαλάσσιο λιοντάρι που απολαμβάνει τον ήλιο στα νησιά Ballestas


Ο πιο περίεργος τόπος όμως, που μας κέρδισε με την ηρεμία του και την σχεδόν μεταφυσική του ομορφιά ήταν το Rapa Nui ή, όπως το ξέρει ο κόσμος, το νησί του Πάσχα στη μέση του ωκεανού, με τα τεράστια moai, τα πέτρινα αγάλματα, που επίσης πολλοί λένε ότι τα έφτιαξαν εξωγήινοι. Βέβαια κανένας από αυτούς δεν έχει πάε ποτέ εκεί, γιατί αλλιώς θα έβλεπε πού και πώς τα λαξεύανε και πώς τα μεταφέρανε στο βάθρο τους.



Moai στο νησί Rapa Nui


Και φυσικά, όπως σε κάθε ταξίδι σημασία έχουν οι ντόπιοι κάτοικοι, τίποτα δεν αξίζει τόσο όσο η συναναστροφή και η κουβέντα με τους αυτόχθονες.



Γηραιά κυρία από τη φυλή των Quechua στο Περού, φωτογραφία που τράβηξε η Ρόζυ


Και το φαγητό; Χμμμ, δυστυχώς εδώ τα χαλάμε λίγο. Γενικά δεν μου άρεσαν και πολλά από αυτά που έφαγα. Ενννοείται ότι δοκίμασα όσο περισσότερα μπορούσα, αλλά πολύ λίγα ήταν αυτά που θυμάμαι θετικά, με κορυφαίο όλων το cuy ή quwi, πιο γνωστό και ως χοιρίδιο της Γουινέας. Ψητό ήταν εξαιρετικά νόστιμο, κάτι μεταξύ κουνελιού και γουρουνιού. Σε ένα τοπικό παζάρι φάγαμε το τελειότερο καλαμπόκι ever, μία από τις άπειρες ποικιλίες που υπάρχουν εκεί, ενώ εγώ τόλμησα και δοκίμασα ένα σουβλάκι από καρδιές μοσχαριού που ήταν επίσης καλό. Δοκίμασα και τα ντόπια alpaca και llama αλλά δεν ενθουσιάστηκα από τη μαγειρική των ντόπιων, ενώ και τα ψάρια του ωκεανού είναι εντελώς άνοστα. Ήπιαμε και ένα θεϊκό κρασί σε ένα κυριλέ εστιατόριο στο Santiago της Χιλής, το οποίο, αν και πολύ ακριβό, η τιμή του στο εστιατόριο ήταν ίδια με την τιμή στην γειτονική κάβα, καθιστώντας τις συγκρίσεις με τα ελληνικά δεδομένα αποκαρδιωτικές.
Σχεδόν σε κάθε γεύμα όμως υπήρχε μια σούπα με λαχανικά και κινόα που, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, επειδή τη φάγαμε πολλές φορές τελικά τη συνηθίσαμε και, εν τέλει, μας άρεσε και την αποζητούσαμε. Όταν γυρίσαμε δοκίμασα να τη φτιάξω και δω μερικές φορές, εννοείται χωρίς να ακολουθώ κάποια συνταγή παρά μόνο τη γευστική μου μνήμη αλλά γρήγορα ξεχάστηκε και δεν ξανααναφερθήκαμε σ' αυτή. Πρόσφατα όμως ξεδιάλεγα κάποιες φωτογραφίες από το ταξίδι και στο μπακάλικο τυχαία έπεσε το μάτι μου στο κινόα, οπότε αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία ακόμα.





Το κινόα είναι μια πολύ πλούσια τροφή με πολλά θρεπτικά συστατικά, ιδιαίτερα αγαπητό σε αυτούς που δεν τρώνε κρέας. Αν και μοιάζει δεν είναι δημητριακό, είναι πιο κοντά βοτανολογικά με το σπανάκι και το παντζάρι αλλά στη μαγειρική χρησιμοποιείται περίπου σαν το ρύζι.

Υλικά: 100γρ κινόα
           2 κολοκυθάκια
           ένα μεγάλο κρεμμύδι
           100γρ μανιτάρια
           ένα καρότο
           ένα στικ σέλερυ
           μια πράσινη πιπεριά
           150γρ αρακάς
           λάδι, αλάτι, πιπέρι

Για τη σάλτσα: δύο ώριμες ντομάτες (τέτοια εποχή ό,τι καλύτερο μπορούμε να βρούμε...)
                         τρεις κόκκινες πιπεριές τσίλι (ή όσο αντέχουμε)
                         δυο τρία φρέσκα κρεμμυδάκια
                         φρέσκος κόλιανδρος (επίσης κατά βούληση)
                         λάδι, αλάτι

Στη γνωστή καινούρια μου κατσαρόλα, ρίχνω λίγο λάδι και αφήνω να ζεσταθεί. Στη συνέχεια προσθέτω με τη σειρά το κρεμμύδι, τα καρότα με το σέλερυ πολύ ψιλοκομμένα, τα μανιτάρια σε λίγο πιο μεγάλα κομμάτια, το κολοκύθι σε κυβάκια και την πιπεριά.




Δεν αφήνω τα λαχανικά πολλή ώρα εκτός από το κρεμμύδι στην αρχή, τα θέλω ζωντανά και όμορφα. Προσθέτω το κινόα και ζεστό νερό να τα σκεπάζει όλα. Το κινόα φουσκώνει πολύ, όπως και το ρύζι, γι' αυτό θέλει λίγο προσοχή στην ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε. Ίσως χρειαστεί να συμπληρώσουμε λίγο νερό. Χρειάζεται περίπου μισή ώρα μέχρι να βράσει, ενώ δεκαπέντε λεπτά πριν το τέλος ρίχνω τον αρακά και διορθώνω το αλάτι.






Γενικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ό,τι λαχανικά θέλουμε ή ό,τι έχουμε στο ψυγείο για ξόδεμα, η συνταγή είναι αρκούντως προσαρμόσιμη στα γούστα του καθενός.
Σειρά έχει η σάλτσα. Ρίχνω τις ντομάτες σε νερό που βράζει, τις οποίες έχω χαράξει στη βάση τους. Τις αφήνω για 30 δευτερόλεπτα και τις βάζω κατευθείαν σε νερό με πάγο. Έτσι ξεφλουδίζονται πολύ εύκολα. Κόβω πρόχειρα τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα δύο τσίλι και τα βάζω μαζί με τις ντομάτες στο μπλέντερ.






Ψιλοκόβω το τρίτο τσίλι και τον κόλιανδρο και τα προσθέτω στην ωμή σάλτσα ντομάτας, προσθέτοντας αλάτι και λίγο λάδι.
Το σερβίρισμα απλό και εύκολο. Μπόλικη χορτόσουπα και σε μπολάκι δίπλα η σάλτσα για να προσθέσει όσο θέλει ο καθένας στο φαγητό του. Κρατάω και λίγο μείγμα από τον κόλιανδρο με το τσίλι, του ρίχνω και λίγο χυμό λεμονιού και συμπληρώνει πάλι ο καθένας κατά βούληση.






Ένα πιάτο απλό, εύκολο να γίνει, γρήγορο. Η σκέτη σούπα είναι λίγο ουδέτερη, χρειάζεται οπωσδήποτε την ένταση από την ωμή σάλτσα ντομάτας με τη σπιρτάδα από το τσίλι και το άρωμα του κόλιανδρου να δίνουν τον τόνο, συμπληρώνοντας τη γήινη γεύση του κινόα. Πολύ αναζωογονητικό, ελαφρύ αλλά και χορταστικό, τρώγεται ευχάριστα και σε θερμοκρασία δωματίου για κατανάλωση το καλοκαίρι.
Τελικά από εκείνο το ταξίδι γαστριμαργικώς έμεινε μόνο αυτή η σούπα. Σε μερικά pet shop που πουλούσαν quwi αρνήθηκαν να μου τα πουλήσουν όταν τους είπα ότι θέλω να τα φάω, ενώ το να βρω τη συγκεκριμένη ποικιλία καλαμποκιού εδώ είναι εντελώς απίθανο. Όσο για το  χιλιανό κρασί, οι καιροί πλέον είναι δύσκολοι για τέτοια έξοδα, αρκούμαι στα πολύ φτηνότερα του ίδιου οινοποιείου που τα βρίσκω και στην αγορά.
Από την άλλη δε μου ταιριάζει πολύ να μείνω μόνο με αυτή τη σούπα, όσο καλή και αν είναι. Ίσως χρειάζεται κατεπειγόντως μια καραβιδομακαρονάδα, έτσι για να κάνει τα πράματα να γυρίζουν πάλι και νέοι προορισμοί να μπουν στα προσεχή σχέδια.

3 σχόλια:

  1. Πάντοτε πολύ ωραίες οι περιγραφές σας και οι συνταγές σας πολύ προσεγμένες και λεπτομερώς μελετημένες εξίσου.
    Μια άσχετη ερώτηση εαν μου επιτρέπετε...ποιό μαγαζί είναι αυτό που αναφέρετε ως καλύτερο ψαρομάγαζο στην Κάτω Τούμπα; Οχι τίποτα άλλο...χτυπήσατε "φλέβα" μέσα μου με την αναφορά στην "λαχταριστή καραβιδομακαρονάδα" και για τέτοια πιάτα δεν θέλω να έχω κενά...:-)
    Σας ευχαριστώ πολύ, Εύη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η Μαύρη Θάλασσα στην Αν. Θράκης. Ακριβό μαγαζί, σίγουρα όχι ακριβότερο από τα trendy ψαρομάγαζα της Καλαμαριάς αλλά σε άλλο επίπεδο ποιότητας και γεύσης. Για πιάτα όπως η εν λόγω καραβιδομακαρονάδα ή ψαρόσουπα ή ό,τι άλλο θέλει προετοιμασία απαιτείται παραγγελία, ίσως και από την προηγούμενη εάν χρειάζονται ιδιαίτερες πρώτες ύλες, καθώς όλα τα φτιάχνουν τη στιγμή της ζήτησης.
      Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια

      Διαγραφή
  2. Σας ευχαριστώ θερμά για την άμεση απόκριση.
    Καλές και γευστικές συνέχειες σας εύχομαι από καρδιάς.
    Θα τις περιμένουμε..
    Εύη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...