Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, το αγαπημένο μου κομμάτι από το μοσχάρι είναι η ουρά του, όπου την έχω αναλύσει διεξοδικά τόσο μαγειρεμένη braisée όσο και στιφάδο. Αυτό που έλειπε όμως και από τις δύο αναρτήσεις ήταν μια φωτογραφία της ίδιας της ουράς, κυρίως λόγω του ότι έμπαινε στην μαρινάδα ή στην άλμη δύο ή τρεις μέρες νωρίτερα και πάντα το ξεχνούσα. Μετά από πολύ καιρό λοιπόν έρχομαι να καλύψω αυτό το κενό, με μια ολίγον περίεργη φωτογραφία, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο τη βρίσκω αρκετά ενδιαφέρουσα.
Ετεροχρονισμένα θα την προσθέσω και στην πρώτη σχετική ανάρτηση, μιας και ειδικά εκεί το κείμενο είναι πολύ εκτενές και αρκετά κουραστικό, χωρίς εικόνες, πέρα από την τελική, να δίνουν λίγο χρώμα. Όχι βέβαια ότι τώρα απογειώθηκε αισθητικά αλλά δε βαριέσαι, είναι λίγο πιο spooky...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...