Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Φασόλια με αλμύρα

Ήμουν σίγουρος ότι το στερεότυπο που θέλει τον άντρα να μη μαγειρεύει, ξέρετε, το παιδί της αθάνατης Ελληνίδας μάνας που μετά περνάει στη δικαιοδοσία της συζύγου, πλέον δεν υφίσταται. Και όμως, όποτε γνωρίζω κάποιον και μαθαίνει ότι μαγειρεύω, με κοιτάει με τα μάτια γουρλωμένα, λες κάνω το πιο εξωφρενικό πράμα του κόσμου. Και μετά καπάκι έρχεται σταθερά και απαρέγκλιτα η ερώτηση "και φτιάχνεις τα πάντα, και μουσακά;" λες και ο μουσακάς είναι το υπέρτατο, το απόλυτο. Στην καταφατική απάντηση με κοιτάνε πια σαν να κατέκτησα μόλις το Έβερεστ της μαγειρικής, είμαι ο Μποτρίνι ο ίδιος. Γιατί όμως; Και κυρίως, συμβαίνει και στις γυναίκες αυτό; Ας μας δώσουν τα φώτα τους από ανάλογες εμπειρίες, είμαι περίεργος...
Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Ο καινούριος διευθυντής στη δουλειά μου στην Αθήνα, αφού έκανε κι αυτός την κλασσική ερώτηση (δε μπόρεσε να την αποφύγει...) δεν με κοιτούσε μετά περίεργα αλλά θυμήθηκε κατευθείαν τη μάνα του και νοσταλγώντας με ρώτησε αν ξέρω να φτιάχνω φασόλια με χόρτα, ένα φαγητό που ακόμα έχει τη γεύση στο στόμα του, όπως μου εξομολογήθηκε. Αυτό ήταν, η ιδέα έπεσε. Και αδυνατώντας να μου δώσει άλλες πληροφορίες, έφτιαξα το φαγητό όπως μου κατέβηκε, όσο πιο απλά γινόταν ώστε να ταιριάζει σε μια μάνα του παλιού καιρού, με τις σωστές όμως τεχνικές. 






Για τα χόρτα ήμουν απόλυτος, δεν ήθελα χόρτα για φαγητό, σέσκουλα ή σπανάκια, αλλά χόρτα σαλάτας. Αυτή την εποχή υπάρχει πολύ ωραία αλμύρα, οπότε η επιλογή ήταν μονόδρομος. Το ίδιο και η ποσότητά της, ήθελα να είναι αυτή ο προταγωνιστής, όχι να είναι απλά κάτι πράσινο ανάμεσα στα φασόλια. Πάμε λοιπόν, φασόλια με αλμύρα και την ιδέα να έρχεται από την πιο απροσδόκητη πηγή.

Υλικά: 250γρ φασόλια άσπρα ψιλά
            650γρ αλμύρα
            δύο κρεμμύδια
            δύο ντομάτες
            λάδι, αλάτι, πιπέρι

Τόσο απλά, λίγα και καλά. Και η διαδικασία λίγο αυτονόητη, φτιάχνω τα χόρτα και τα φασόλια χωριστά και τα ενώνω στο τέλος.






Τα φασόλια τα βράζω όπως όταν τα κάνω πιάζ, ενώ τα έχω σε νερό να φουσκώσουν από βραδίς. Ο εύκολος τρόπος είναι να βράσουν σε αρκετό νερό και μόλις γίνουν σούρωμα και έτοιμα. Δεν το κάνω όμως, θέλω το χύλωμα που δίνουν, δεν θέλω να πετάξω το νερό αλλά ούτε και να μείνουν με αυτό. Συγκεκριμένα τα βράζω σε λίγο νερό με ένα κρεμμύδι κομμένο στη μέση και λίγο αλάτι, στην αρχή με το καπάκι και όταν αρχίσουν να μαλακώνουν αλλά πριν γίνουν τα ξεσκεπάζω για να σωθεί το νερό. Θέλω όταν είναι έτοιμα να μην έχουν νερό παρά ελάχιστο πηχτό ζουμάκι. Θέλει προσοχή, χαμηλή φωτιά και συνεχώς πάνω από την κατσαρόλα γιατί προς το τέλος που δεν υπάρχει νερό μπορεί να κολλήσουν.
Τα χόρτα είναι πιο απλά. Πρώτα απ' όλα τα καθαρίζω και αφαιρώ το κεντρικό κοτσάνι, είναι πολύ χοντρό και δεν πρόκειται να βράσει στον ίδιο χρόνο με τα ντελικάτα φύλλα της αλμύρας. Μετά το καθάρισμα τα 650γρ δεν φαίνονται πια τόσο πολλά. Αλατισμένο νερό στην κατσαρόλα, μόλις βράσει μπαίνει η αλμύρα και δοκιμάζω συνεχώς, γίνεται πολύ γρήγορα και δεν θέλω να παραβράσει. Κατευθείαν τη βγάζω από την κατσαρόλα και τη βάζω σε νερό με πάγο για να μείνει πράσινη και ζωντανή.






Εν τω μεταξύ ψιλοκόβω τη ντομάτα και το κρεμμύδι. Σε απλωτή κατσαρόλα με λίγο λάδι σωτάρω το κρεμμύδι αλλά δεν αφήνω να πάρει χρώμα, αφήνω τη φωτιά σχετικά χαμηλή. 






Αλατίζω ελαφριά και προσθέτω και τη ντομάτα αλλά δεν μαγειρεύω πολύ, ίσα να ζεσταθεί λίγο, τη θέλω ζωντανή. Μέσα και τα φασόλια, μέσα και η αλμύρα, διορθώνω το αλάτι, πιπερώνω, φέρνω δυο στροφές να ανακατευθούν και να ζεσταθούν πάλι τα χόρτα και έτοιμο.






Από τη στιγμή που είναι έτοιμα τα φασόλια χρειάζεται το πολύ πέντε λεπτά. Στο πιάτο ρίχνω από πάνω μπόλικο από το καλύτερό μου ελαιόλαδο, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και τρώμε.






Πολύ ελαφρύ πιάτο αλλά και πολύ νόστιμο, πιο ενδιαφέρον από ένα απλό πιάζ στο οποίο βάζω ωμά το κρεμμύδι, τη ντομάτα, το μαϊντανό, το ξύσμα λεμονιού, μπορεί και πιπεριά και το λάδι. Να πω την αμαρτία μου, πολύ με έτρωγε το χέρι μου να ρίξω και μερικά τραγανά lardons από το θεϊκό μπέικον που είχα στο ψυγείο αλλά είπα να το κρατήσω όσο πιο απλό γινόταν. Τέτοιες προσθήκες θα κάνω το χειμώνα, όταν θα φτιάξω chilli con carne που το 'χω παραγγελιά.
Πολύ θα ήθελα βέβαια να ακούσω και τη γνώμη του διευθυντή μου αλλά δυσκολεύομαι λίγο να πάω με ταπεράκι στη δουλειά για να του δώσω να δοκιμάσει. Δε βαριέσαι, είμαι σίγουρος ότι, ακόμα κι αν δεν είναι σαν της μάνας του, θα του αρέσει...

Υ.Γ.: Αύριο το blog κλείνει τρία χρόνια ζωής και υποσχέθηκα ότι θα κεράσω την Κυριακή σε κάποιο εξωτερικό χώρο, όχι τίποτα σπουδαίο, έτσι για να γνωριστούμε από κοντά και να δοκιμάσετε κάτι από τα χεράκια μου. Οι εξελίξεις όμως τρέχουν και δεν ξέρω καν αν θα είμαστε εδώ ή θα πάμε για το δημοψήφισμα, το ίδιο και τα εκατομμύρια φανατικοί αναγνώστες, δηλαδή η Μαρίτα, που είπαν ότι θα έρθουν. Αναβολή λοιπόν με άγνωστη ημερομηνία, ίσως το άλλο Σαββατοκύριακο. Stay tunned...  

12 σχόλια:

  1. Για την αρχική σου ερώτηση, δυστυχώς δεν είναι πολλοί οι άντρες που μαγειρεύουν ή που κάνουν δουλειές και κατά τη γνώμη μου φταίνε και οι μανάδες που αναπαράγουν αναχρονιστικά στερεότυπα! Φιλιά στην (τυχερή) οικογένεια!

    ΥΓ. Για τη συνάντηση σας περιμένω Κεφαλονιά (ήμουν συμμαθήτρια της Γ, ρώτα την!) Θέλω να φάω κάτι απ'τα χεράκια σου! Έχουμε φάρμα άρα και κάποιες (λίγες ακόμα) πρώτες ύλες αλλά επαρκείς για κύριο γεύμα (και μετέπειτα ποστάρισμα, φυσικά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έχουμε πει πολλές φορές να έρθουμε στη φάρμα σας, εξάλλου η όλη φάση είναι το όνειρο της ζωής μου και πολύ ζηλεύω. Ελπίζω να σας δούμε σύντομα

      Διαγραφή
  2. Χρονια πολλα στο blog με πολλες ενδιαφερουσες,οπως παντα,αναρτησεις.
    Πολυ ωραια και, περιεργως, ευκολη η σημερινη σου προταση.Νομιζω ξερω τι θα φαμε το βραδυ.
    Υ.Γ.Εκεινο το κερασμα που λες,μηπως να το επαναλαβεις καποια στιγμη και στα μερη μας; Χρυσοπουλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπαμε, είσαι μακράν η καλύτερή μου μαθήτρια, οπότε δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα, όλα τα μπορείς...

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα! Ωραίο το φαγητό σου, θα ήθελα να το δοκιμάσω πολύ.
    Τα τελευταία χρόνια νομίζω έχουν αρχίσει και οι άντρες να μαγειρεύουν και καλύτερα από τις γυναίκες. Μακάρι να τα καταφέρουμε να συναντηθούμε. Χρόνια πολλά εύχομαι στο blog σου με τις υπέροχες συνταγές σου! Έχω δοκιμάσει αρκετά , το καλύτερό μου είναι το γαλακτομπούρεκό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, κι εγώ ελπίζω να συναντηθούμε. Χαίρομαι που βρίσκεις να κάνεις πράματα από το blog.

      Διαγραφή
  4. Τώρα κατάλαβα προς τι η αναζήτηση φασολιών. Επειδή έχω στο ψυγείο (λόγω ζέστης) αύριο που θα πάω λαϊκή η αγορά αρμύρας είναι δεδομένη και θα δοκιμάσω.
    Χρόνια Πολλά με πολλές νοστιμιές ελπίζω να είμαι εδώ όταν θα γίνει η συνάντηση να τα πούμε και πάλι.
    Καλό ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η βοήθειά σου ήταν πολύτιμη, τελικά προτίμησα το μαγαζί των παραγωγών, διάλεξα αυτά που ήταν τα πιο μικρά και έβρασαν σε χρόνο ρεκόρ, σχεδόν με αιφνιδίασαν.
      Εννοείται ότι θα τα ξαναπούμε από κοντά, έχουμε να δοκιμάσουμε πολλά εξάλλου ο ένας από τα χεράκια του άλλου...

      Διαγραφή
    2. Πάω να το φτιάξω με μαυρομάτικα όμως γιατί διαπίστωσα ότι μόνο γίγαντες είχα κρατήσει και μαυρομάτικα.
      Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
    3. Να σου πω την αμαρτία μου τα μαυρομάτικα είναι τα μόνα φασόλια που δε μ' αρέσουν, αλλά κι αυτά που πρώτα πρώτα έρχονται στο μυαλό γι' αυτή τη συνταγή...

      Διαγραφή
  5. Αγαπητέ ! Πολύ χαίρομαι που ξαναάρχισες να ποστάρεις γιατί με την ανοησία που μας δέρνει ως έθνος τον τελευταίο καιρό χρειάζομαι κάθε ίχνος θετικής ενέργειας. Μακάρι τον Σεπτέμβριο που θα γυρίσω Αθήνα (είμαι στην υπηρεσία του τουρισμού τρομάρα μας) να κάνεις κάτι για να μαζέψεις όλους τους φίλους του μπλογκ, μέχρι και private cheffing που λέει ο λόγος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα. Τη χρειαζόμαστε όλοι λίγη θετική ενέργεια. Όσο για τον Σεπτέμβρη, βλέπουμε...

      Διαγραφή

Τα μηνύματα είναι ελεύθερα, αφού πρώτα λογοκριθούν...