Αθήνα Updated...again

Τον Ιανουάριο είχα γράψει μια μικρή ανάρτηση με θέμα τα καταπληκτικά σοκολατάκια του The Dark Side of Chololate, μια μικρή σοκολατερί στη Σόλωνος. Έλεγα λοιπόν τότε ότι, ενώ τα σοκολατάκια ήταν τέλεια, δεν μπορούσα να καταλάβω τις περίεργες γεύσεις της γέμισης και προκειμένου να γράψω κάτι λάθος το άφησα έτσι το θέμα. Όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μπουν τα πράματα στη θέση τους. Αυτή τη φορά πήγα προετοιμασμένος να ανακρίνω κανονικά τον ιδιοκτήτη, να μου λύσει όλες τις απορίες, που ευτυχώς το έκανε με μεγάλη χαρά ο Αριστοτέλης, δημιουργός του μαγαζιού και των εξαιρετικών γεύσεων που προσφέρει.

Αφού ήπιαμε δύο σοκολάτες, μια γάλακτος και μία πικρή με τσίλι, τελειώσαμε με ένα φίνο εσπρεσάκι και άρχισε η ξενάγηση. Υπάρχουν εννιά διαφορετικές γκανάς που αποτελούν τη γέμιση στα σοκολατάκια.

Το αριστερό είναι πασπαλισμένο με καραμελωμένη βιολέτα από έξω, ενώ η γκανάς του έχει άρωμα δεντρολίβανο, αρκετά έντονο για τα γούστα μου, λίγο περίεργο, ίσως θέλει το χρόνο του να το συνηθίσω. Και το δίπλα του όμως με άρωμα βασιλικού ήταν πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό αλλά και απλά καταπληκτικό από την πρώτη δαγκωνιά. Εξαιρετικός και απροσδόκητος συνδυασμός. Το τελευταίο έχει σκόνη από άνθος ροδιού εξωτερικά και μέσα άρωμα δυόσμου με ροζ πιπέρι. Μου θύμισε λίγο το συνδυασμό σοκολάτας με μέντα των after eight αλλά σε πολύ καλύτερη εκδοχή, με το δυόσμο να δίνει μια ελαφριά δροσιά, ενώ το πιπέρι δεν το κατάλαβα.

Το λουλουδάτο αριστερά έχει γέμιση με μπαχάρι και ξύσμα λάιμ. Ωραίο άρωμα από το μπαχάρι, όχι πολύ έντονο και καταπιεστικό ενώ το λάιμ δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό. Το μεσαίο έχει τριμμένα cocoa nibs από πάνω και μέσα σκέτη και γνήσια σοκολατένια γεύση, χωρίς άλλα στολίδια, ό,τι πρέπει για φανατικούς chocoholics. Το άσπρο έχει άρωμα κέδρου, πολύ απαλό, αν και λίγο διαφορετικό από τα κεδροκούκουτσα που ξέρω και χρησιμοποιώ. Σίγουρα όμως πάρα πολύ καλό. 

Εδώ είναι τα power force. Πάλι από αριστερά λοιπόν με τις παπαρούνες εξωτερικά και τσίλι μέσα. Όσο πρέπει καυτερό, πικάντικο, σίγουρα από τα καλύτερα. Το μεσαίο είναι από τα αγαπημένα μου, με μέλι και κάρδαμο. Με ακριβώς όση ένταση χρειάζεται από το κάρδαμο, αρκετά απαλό και διακριτικό, οικείο, τέλειο.  Και τέλος το κόκκινο με γέμιση καφέ. Πάρα πολύ καλό, γνήσια σοκολατένιο αλλά... πού είναι ο καφές; Ίσως δεν καταλαβαίνω λεπτές αρωματικές διαφορές αλλά προτιμώ να σκέφτομαι ότι ο καφές υπήρχε σε τέτοια ποσότητα ώστε να υπάρχει ισορροπία χωρίς να καπελώνει το σύνολο, που όπως είπα ήταν πάρα πολύ καλό.

Όλα αυτά μπαίνουν όμορφα όμορφα σε ένα καλαίσθητο κουτάκι.

Όμως δε φτάνουν αυτά, το μαγαζί έχει και άλλες δόσεις σοκολάτας να προφέρει. Έχει λοιπόν τρία είδη πλάκας σοκολάτας και πήρα αυτή με το αλάτι και περιεκτικότητα 67% σε κακάο. 

Το καλύτερο όμως είναι τα τρουφάκια. Στο κουτάκι τους πυραμίδα, πασπαλισμένα με κακάο, με την τελειότερη υφή που έχω δοκιμάσει σε γκανάς για γέμιση, σκέτη αμαρτία και τρελός πειρασμός μέχρι να αδειάσει το κουτί.

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν τέτοια μαγαζιά, που ο ιδιοκτήτης τους είναι παθιασμένος με αυτό που κάνει, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να μου δείξει το εργαστήριό του, να μου ανοίξει τα ψυγεία του να δω τις πρώτες ύλες, να μιλήσουμε για τεχνικές, βιβλία ζαχαροπλαστικής, δασκάλους, τα πάντα. Το έχω ξαναπεί, πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές η "μυστική συνταγή της γιαγιάς" κρύβει κάποιο ένοχο μυστικό και ότι όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί μοιράζονται άφοβα την τέχνη τους με τους υπόλοιπους, γνωρίζοντας ότι ποτέ το αποτέλεσμα δεν μπορεί να γίνει το ίδιο από όλους, ακόμα και με δοσμένη τη συνταγή με ακρίβεια. Είναι η αγάπη για το αντικείμενο, το μεράκι, η σκληρή δουλειά και το ταλέντο που κάνει τη διαφορά.

Εμείς οι υπόλοιποι απλά απολαμβάνουμε...