Ήρθε η Άνοιξη;

Η παντελής έλλειψη πετυχημένων αποτελεσμάτων τον τελευταίο καιρό έχει καταντήσει λίγο εκνευριστική. Τίποτα δε μου κάθεται, όλα πάνε στραβά. Για δεύτερη σερί φορά λοιπόν το πιθανό υστερόγραφο παίρνει θέση κύριας ανάρτησης. Κανένα κακό από τη μία, τίποτα καινούριο σε συνταγή από την άλλη. Ειδικά με το σημερινό "υστερόγραφο" που δεν έχει καμία σχέση με το φαγητό.

Χτες λοιπόν, στη βόλτα μας στο βουνό, που από κάτω φαινόταν πολύ όμορφο και κατάφωτο, ενώ μόλις φτάσαμε επάνω ένα σύννεφο μας σκέπασε εντελώς, είδαμε τα πρώτα σημάδια της άνοιξης.

Εκεί, σε υψόμετρο 950 μέτρων, όταν σε σκεπάζει το σύννεφο νομίζεις ότι μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο, λίγο μαύρο, spooky, ίσως και λίγο τρομακτικό. Όμως όχι, τα πρώτα μπουμπούκια άρχισαν να ξεπροβάλλουν από το έδαφος, η άνοιξη πλησιάζει, έρχεται. Δεν ξέρω πώς λέγονται, τι είναι, πώς θα γίνουν όταν μεγαλώσουν, πάντως τώρα ήταν πολύ όμορφα, κατακίτρινα και πάρα πολύ μικρά. Πόσο μικρά; Φαίνεται λίγο σ' αυτήν τη φωτογραφία.

Για να δούμε, τελείωσε πραγματικά ο χειμώνας ή μας την έχει στημένη στη γωνία; Δε βαριέσαι, ό,τι και να γίνει, αυτά τα λουλουδάκια μας έφτιαξαν λίγο τη διάθεση.

Υ.Γ.: Αυτό το κόκκινο παλτουδάκι έχει μονοπωλήσει τις φωτογραφίες αυτού του χειμώνα. Εκτός από εκπληκτική φωτογένεια με παραπομπές στην κοκκινοσκουφίτσα, είναι τόσο ωραίο το άτιμο...

Κι άλλο Υ.Γ.: Ελπίζω πολύ σύντομα το blog να ξαναποκτήσει σαν κύριο θέμα το φαγητό...